Mejanderen in Spijkenisse
Column 125 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Wie gaat de lunch uitdaging aan
Het is een harde afspraak. En wij zijn er allemaal getuigen van. Het enige nadeel is de lunch zelf. Daar is dan geen tijd voor. De eerlijkheid gebiedt me te melden dat de gekozen plek zich ook niet echt leent om er je lunchpakketje te verorberen. Omdat eten en drinken op de werkplek niet is toegestaan, blijft dat dus nog een te overwinnen puntje. Maar het hoe, waar en wanneer lunchen vinden de initiatiefnemers van de lunch-workout toch wel het minste probleem. Vandaag nog willen ze aan de slag. Zonder materiaal, zonder sportkleding. Gewoon spontaan de bovenkleding uit en gaan. Push-ups. Sit-ups. Jumping-jack en tuck-jumps. Om op te warmen nemen ze de trap in plaats van de lift. Het idee om in je lunchpauze een workout te doen, krijgt steeds meer volgers. En uiteindelijk neemt de hele afdeling, mannen en vrouwen, de volgende dag de trap. Op de geïmproviseerde gym-plek aangekomen, snak ik naar lucht. En word ik keihard met de neus op de feiten gedrukt. Nul, komma, nul conditie. De zelfbenoemde coach klopt me bemoedigend op de schouders. Kwestie van volhouden. Vandaag de trap, morgen misschien meedoen met wat oefeningen voor mijn armen en borstspieren. Nu kom ik echter niet verder dan al uit hijgend de sportplaats te inspecteren. Ik denk dat naast het volhouden, het traplopen nog wel mijn grootste lunch uitdaging is.
