Gewoon leven!

We leven in een rare tijd. In begin 2020 werd wel gezegd “een oorlogstijd”. Een strijd tegen een vijand. Een onbekende vijand, een die je niet ziet, ruikt, voelt, hoort maar er wel is. Zoiets als een cyberoorlog, dat gedoe met hackers op wereldschaal. Dat wat de Chinezen en Russen lijken te doen. Via internet je computer kraken en overnemen. En erger nog, de computersystemen van bedrijven en nog erger die van overheden.  Doodeng want dan zijn ze in staat elektriciteit af te snijden. En daardoor alle banken, openbaar vervoer, ziekenhuizen, de belastingdienst stil te leggen. Hoewel dat laatste niet zo erg zou zijn. Daar zijn al zoveel fouten gemaakt dat je denkt: hadden ze niet eerder al moeten sluiten? Je kan het de mensen van de belastingdienst niet kwalijk nemen. Die hebben al lang geleden gewaarschuwd, dit gaat fout. Minder mensen in dienst, steeds meer vertrouwen op computers. Bezuinigen was het wonderwoord, de politiek was er verzot op! Korte termijn politiek werkt niet.
Kortom, we kunnen niet zonder elektriciteit en computers. Bankzaken, belastingzaken, overheidszaken kunnen zonder computer niet meer geregeld worden. We hebben ons daarmee wel heel erg kwetsbaar gemaakt. Maar om de corona ellende nu met een oorlog te vergelijken?

Toch gaat die strijd tegen de onzichtbare vijand nog steeds door. En vallen er deze dagen ontelbare slachtoffers. Besmettingen bedoel ik, want er overlijden steeds minder mensen aan. Het is zelfs zo dat de computersystemen van de GGD het niet meer bij houden, ruim 75.000 positief afgelopen week. Vraag is nu hoe lang gaan we dit volhouden? Moeten we bang blijven of weer gaan genieten, leven zoals het zou moeten zijn.
Wij hebben op de wijngaard twee Göttinger varkentjes gekregen. Leuke dieren, die vrolijk knorrend en waggelend over het terrein lopen. Eerst erg argwanend en bang, door het transport, nieuwe verzorgers, nieuwe omgeving. Maar al snel gewend, zelfs aan onze twee honden die het ook maar vreemd vonden. Eros, onze stoere witte herder, kwam telkens hevig blaffend op ze af rennen. De varkens er vandoor, totdat ze dachten, wat moet je nou? Wij zijn niet bang, wij horen hier ook thuis. En Eeros droop af. Zo moeten wij ook met onze ”vijand” om gaan. Wat nou ik ben niet bang! Angst verlamt, is een slechte raadgever. Gewoon genieten, leven zoals het zou moeten zijn!

Fred Lorsheijd