Spoorlijn
Column 311 keer gelezenBrabant, de plek van de beste koffie, Boschebollen en vooral de gemoedelijkheid, werd getroffen door een onmenselijk en zeer wreed gebeuren. Het kan u niet zijn ontgaan. Kinderen die behoren tot de kanshebbers voor de toekomst, maar daar nog niet aan konden werken omdat ze pas kwamen kijken, overkwam het ergste wat je kunt bedenken, een wrede dood terwijl ze op weg waren naar leren voor de toekomst. Met glimmende oogjes, vetrouwend op de juf die hen in een bakfiets vervoerde, reden ze de dood op een overweg tegemoet. Ik was er van ontdaan toen me dat bericht ter ore kwam, of dat nu kwam omdat ik wat ouder ben inmiddels of omdat we zelf kleinkinderen hebben van die leeftijd, ik weet het niet maar het greep me enorm aan. Natuurlijk denk je meteen aan de ouders, dit moet ondragelijk zijn voor hen, hele gezinnen zijn voor eeuwig ontwricht en nooit zal het meer zijn zoals het hoorde te zijn.
De oude infrastructuur van veel steden voorziet nog in spoorlijnen die dwars door stedelijke gebieden liggen, ooit waren het kleinere plaatsen en kwam er zo nu en dan een trein voorbij. Tegenwoordig rijdt er elke paar minuten een trein, de slagbomen zijn halve bomen geworden, omdat het tegenliggend wegverkeer dan nog snel de overgang kan verlaten. Ondanks de vele veiligheidsvoorschriften, voor van alles wat je maar kunt bedenken, zijn die kennelijk voor het spoorverkeer minder belangrijk. Misschien dan toch maar eens in de buidel tasten en elke overgang vervangen voor een tunneltje, dat zou anno 2018 toch al lang gebeurd moeten zijn? Natuurlijk is dat zowel financieel als infrastructureel een behoorlijke aderlating, maar als we niets doen zullen er nog meer slachtoffers vallen. 'Gelukkig' schieten de Brabanders meteen in actie en naast het verdriet over het ongeval zijn ze ook meteen in actie gekomen om de nabestaanden financieel te helpen, dat is echte mensenliefde!
Reacties: jan@komawa.nl
