Mejanderen in Spijkenisse
Column 173 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Vrijheid
Het was een onverwachte ontmoeting. Maar zo midden in een drukke winkelstraat. Dat nodigde niet echt uit voor een lang gesprek. Niet meer dan wat plichtplegingen van hoe het met je gaat. En of het met pensioen zijn bevalt, was de wedervraag. Of ik me niet verveel met zo veel vrije tijd, zo veel vrijheid. Het woord vrijheid vond ik, zo net na de viering van Bevrijdingsdag, iets wat ongepast. Ik heb mijn baan, ook het werken op zich, nooit als een beperking van mijn vrijheid gevoeld. In tegendeel zelfs. Ik heb via mijn werk steeds de kans gekregen om me te kunnen ontwikkelen. De vrijheid gekregen om te doen waar ik goed in ben. Maar vervelen. Nee. Met huisdieren als een energieke hond en een speels katertje, krijg je echt geen kans om verveeld op de bank te hangen, was mijn antwoord. En mijn sport en hobby's gaan natuurlijk ook gewoon door. Mijn kennis knikt begrijpend. Hij 'moet' nog een paar jaar. Maar vijfenzestig is vijfenzestig. Daar heeft hij altijd al mee gerekend, naar uit gekeken. Hij stopt dan ook resoluut. Wat het hem ook kost aan pensioen. Hij en zijn vrouw zijn nu driftig aan het sparen om hun beider AOW- en pensioen gat te kunnen dichten. En misschien verkoopt hij zijn huis wel. Gaat kleiner wonen. Gewoon een flatje huren, zonder tuin en geen zorgen meer over reparatie en verfwerk. Dat is dan zijn vrijheid. Hij kan niet wachten op zijn uiteindelijke invulling van vrijheid.
