Mejanderen in Spijkenisse
Column 103 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Werkdruk te lijf
De tijd gaat snel. Van de negen 'moet' ik nu nog acht maanden. Tenminste als de wettelijk vastgestelde AOW-leeftijd nog hetzelfde blijft. Als ie niet toch onverwachts weer wordt opgeschaald. Als een prinselijk cadeautje uit de hoge hoed op de derde dinsdag van september. Ik kijk momenteel nergens meer van op. Die hoge hoed heeft me al eerder een aardigheidje gebracht. Ondanks de nog acht maanden te gaan moet er toch een jaargesprek worden gehouden. Een herhaling van zetten van het nog geen half jaar geleden ingevulde tevredenheidsonderzoek. Het onderzoeksbureau wilde, geheel anoniem, weten wat ik van het reilen en zeilen van de organisatie vind. Wat vind ik expliciet benoemd van de bedrijfsvoering, afdeling, leidinggevende en collega's. De uitkomst wordt nu met mij als medewerker besproken tijdens mijn beoordelingsgesprek. Typisch zo'n jaarlijks een op een gesprek. Alsof ik op het matje moet komen. Alsof ik een jaar lang werk zonder overleg wat er goed of fout loopt op de afdeling. Alsof ik een jaar lang mijn mond hou, om nu eindelijk alle grieven op tafel te mogen gooien. Als het dan toch ergens over moet gaan, dan maar over het alom bekende stokpaardje: de werkdruk, die ik ervaar. Maar daar heeft mijn leidinggevende nu eindelijk een oplossing voor. Voor mijn vervanger zullen de uren straks drastisch moeten worden opgehoogd.
