Mejanderen in Spijkenisse
Column 136 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Zijn er ook draaideur zeehondjes?
Eindelijk. Het is zo ver. Ik had er al veel over gehoord en gelezen. Maar ik was vooral enthousiast gemaakt door mijn sportcoach. Zij had de zieke zeehondjes eerst geadopteerd, voordat zij ze gezond en wel had vrijgelaten. En zo'n vrijlating, dat wilde ik ook graag meemaken. Dat kan. Ik krijg per mail een bericht, wanneer er weer een vrijlating is. En nu is het dan zo ver. Ik ben al ingescheept en het wachten is nu op twee zeehondjes. Katjo en Dory. Die worden per dierenambulance vanuit de zeehondencrèche Pieterburen naar het schip vervoerd. Met vereende kracht worden de houten kisten met hun kostbare lading aan boord gebracht. Onderweg naar de zandbanken, waar de twee zeehondjes ook vandaan zijn gekomen, verhaalt Andreas, ervaren begeleider uit Pieterburen, over het hoe en waarom ze in de zeehondencrèche waren. Katjo had longwormen, een ziekte die vele pasgeboren zeehondjes fataal worden. En Dory had een ernstige oogaandoening. Op mijn vraag of er ook draaideur zeehondjes zijn, antwoordt Andreas dat de zeehondjes gechipt worden, maar hem niet bekend is dat er ooit een gechipte opnieuw is opgenomen. Met een vette knipoog voegt de kapitein toe dat de zeehondjes wel degelijk het motorgeluid van het vrijlatingsschip herkennen. Ze blijven dan ook rustig op de zandbank liggen. Misschien in de stille hoop dat er weer iemand met een emmertje verse vis langst komt?
