Vrijwilliger in de spotlights

In deze rubriek gunnen we de lezer een spreekwoordelijk kijkje in de keuken bij een vrijwilliger. Vrijwilligers die zich vaak door weer en wind onvoorwaardelijk inzetten, voor hun organisatie, club, vereniging of een goed doel. Niet voor niets noemt men vrijwilligers `het onzichtbare goud’. Vaak wordt zich onterecht te weinig beseft, dat bij de meeste grote evenementen de vrijwilligers de grote drijfkracht zijn van het geheel. Middels deze rubriek hopen we dat deze bijzondere mensen een gezicht krijgen én gunnen wij hun dit moment van aandacht. Deze week vertelt Fatma Yildirim over haar vrijwillige inzet.

Fatma staat bekend als een bezige bij. Overal en nergens zet ze zich voor in. Zo vertelt Fatma enigszins verlegen over hoe mensen haar typeren. Met haar 58 jaar en moeder van maar liefst vijf kinderen, echtgenote van Ismail woont Fatma met haar gezin in Spijkenisse. De ouders van Fatma zijn in de jaren zestig naar Nederland geëmigreerd. In Rotterdam werden Fatma en haar zussen geboren. Haar ouders en zussen wonen nog steeds in Rotterdam. 

In 2005 besloten Fatma en haar gezin om te verhuizen van Rotterdam naar Spijkenisse, omdat haar man een baan in de Botlek kreeg. Fatma heeft het altijd druk gehad met haar grote gezin, maar toch altijd heeft ze zich naast het gezin ingezet voor kinderen die een taalbarrière hebben. `Ik ben zelf opgegroeid in Rotterdam zuid en wij spraken thuis zowel Turks als Nederlands. Mijn zussen en ik konden op school hierdoor goed meekomen, maar ik heb om mij heen wel anders gezien. Bij kinderen die de Nederlandse taal niet machtig waren en bij veel aspecten letterlijk achterbleven. Toen raakte me dat al en als kind begon ik de kinderen die met taal achterliepen te helpen met lezen en praten. En dat doe ik nu nog steeds!’, lacht Fatma. Haar eigen kinderen zijn inmiddels zelf ouders, wat Fatma meer ruimte geeft om zich als vrijwillige in te zetten op haar oude basisschool in Rotterdam. Maar liefst 3x per week geeft Fatma hier bijscholing aan kinderen met een taalbarrière. ‘Ik ga dan een ochtendje lezen, schrijven en praten met de kinderen om ze het Nederlands machtig te maken. In Rotterdam is de groep kinderen die hier mee kampen altijd groot geweest, nu echter is het extreem als we kijken naar de kinderen die uit diversen landen hier zonder enige Nederlandse taalkennis zijn neergestreken”, legt Fatma uit. 

Ook vertaalt ze vaak vanuit het Turks. Een multiculturele functie die zéér dankbaar is. `De voortgang die je bij kinderen ziet, is zó mooi. Dat voelt als een geschenk’, aldus Fatma. Graag wil ze aangeven dat zij thuis is op haar oude bassischool maar dat in Spijkenisse wellicht ook ouders nodig zijn om kinderen hierin te ondersteunen. `Informeer eens bij de school van je kinderen of de school in de buurt’, zegt Fatma.