Bereikbaar Voorne-Putten: vroeger, tegenwoordig en toekomst

De bereikbaarheid van Voorne-Putten en met name Nissewaard staat onder druk. De aanleg van de Blankenburgverbinding moet de druk op de A15 rond de Botlekbrug verminderen. Gaat die verbinding daadwerkelijk zorgen voor een afname van de verkeersdruk of is daar meer voor nodig, zoals een extra oeververbinding waarvoor vooral in Nissewaard sterk gelobbyd wordt? En wat zijn de effecten van de Blankenburg-verbinding op de andere gemeenten op Voorne-Putten, op de economie, de woningbouw, de recreatie en het milieu?

In de serie Bereikbaar Voorne-Putten, die tot stand komt met behulp van een subsidie van de Provincie Zuid-Holland, proberen we een antwoord te geven op bovenstaande vragen. Wilt u meepraten over dit onderwerp, neem dan contact op met de redactie via redactie@grootnissewaard.nl

Botlekbrug geeft Voorne en Putten betere verbindingen
In februari 1952 stemde de Rotterdamse gemeenteraad in met de aanleg van een brug over de Oude Maas. Daarbij werd volledig voorbijgegaan aan het feit dat de brug op het grondgebied van Spijkenisse werd aangelegd. In Spijkenisse was er begrip voor dat het Rotterdamse havengebied uitgebreid moest worden en ook snapte het bestuur wel dat het Botlekplan niet alleen goed was voor Rotterdam, maar ook voor het hele land, maar stel voor dat Spijkenisse nu zelf eens plannen had gehad met het gebied.

Op 23 december 1952 werd door mr L.A. Kesper de eerste paal geslagen voor de bouw van de nieuwe brug over de Oude Maas, de Botlekbrug. De hefbrug zorgde voor een betere ontsluiting van het Botlekgebied voor Rotterdam, maar veranderde tevens het aanzien van de eilanden IJsselmonde en Putten. De uitbreiding van de industrie ging gepaard met het onteigenen van landbouwbedrijven op de Welplaat, een gebied van 550 ha. Dit gebied werd geheel vergraven om plek te creëren voor de aanleg van havenbekkens.

Spoorverbinding
De 500 meter lange brug, met twee heftorens van 65 meter hoog, een breedte van 23 meter en een doorvaartwijdte van ongeveer 55 meter kostte destijds 14 miljoen gulden. De aanleg van de op- en afritten en de onteigeningen waren daarbij inbegrepen. Naast een voetpad en een fietspad, werd er ook een enkel spoor aangelegd dat enkel voor goederenvervoer gebruikt zou worden. De brug bestond uit vijf delen, aan iedere zijde een aanbrug en een toeleidingsbrug en in het midden de daadwerkelijke hefbrug. In tegenstelling tot de Spijkenisserbrug dragen de beide toeleidingsbruggen de heftorens en de hefbrug. De Spijkenisserbrug bezit voor de beide torens aparte pijlers waar deze op rusten.

De bouw van de brug gebeurde op een heel andere wijze dan voorheen. In plaats van een bouwput aan te leggen, werden er holle betonpalen de bodem van de Oude Maas ingedreven. Deze werden later gevuld. Nadat de palen voor de pijlers waterpas waren gemaakt, werden er kopstukken op aangebracht. Deze werden in Rotterdam gemaakt en per sleepboot naar de brug vervoerd, waar ze bij hoog water op de heipalen werden aangebracht. Bij laag water kon men ze dan laten afzinken.

Tweeënhalf jaar na de start van de bouwwerkzaamheden werd de brug in gebruik genomen. Het was in 1955 de zwaarste hefbrug van Nederland. Burgemeester Van Walsum van Rotterdam nam de opening voor zijn rekening en memoreerde het bijzondere feit dat door de activiteiten van Rotterdam in het Botlekgebied een nieuwe situatie was ontstaan. Immers het gebied behoorde niet aan Rotterdam toe. Er moesten nog wat grenswijzigingen doorgevoerd worden.

Hoofdwegennet
Via een nog aan te leggen weg die langs de Rotterdamse wijken Pendrecht, Zuidwijk en Lombardijen zou komen en aan zou sluiten op de rijksweg Rotterdam-Dordrecht werd het Botlekgebied ontsloten. De Botlekbrug sloot aan op de verlegde Vondelingenweg, die in Rotterdam-Zuid aansloot op de Groene Kruisweg. Destijds was tussen Schiedam en Vlaardingen, langs de werf van Wilton-Feijenoord, een tweede Maastunnel geprojecteerd die Den Haag op de weg naar de Botlekbrug zou aansluiten. Deze verbinding moest doorgetrokken worden tot aan de vaste oeververbinding met Flakkee, zo zouden Voorne en Putten een goede aansluiting krijgen op het hoofdwegennet: in het noorden via de tweede Maastunnel, in het zuiden via de brug naar Flakkee en via de nieuwe aan te leggen weg langs Rotterdam-Zuid naar Dordrecht.

Beneluxtunnel
De tweede Maastunnel, tegenwoordig bekend als de Beneluxtunnel, werd op 5 juni 1967 geopend. Tot 1980 was dit een tontunnel, omdat de realisatie bekostigd werd door het bedrijfsleven en de gemeenten Rotterdam, Schiedam en Vlaardingen. Per passage betaalde een automobilist een gulden; vrachtvervoer was een rijksdaalder kwijt.