De impact van corona

In deze rubriek belichten we iedere week een ondernemer, bedrijf, vereniging of persoon uit Nissewaard. We vragen naar hun ervaringen tijdens deze bijna onwerkelijke Covid-19 periode. Deze week een blik op Truus Doran, een seniore dame uit Spijkenisse.

Truus woont met haar 80-plus, zelfstandig in een seniorencomplex in de wijk Vogelenzang. Ze wil graag haar blik omtrent corona delen. Want zo zegt ze: 'Er wordt veel over de ouderen gesproken, maar zelden mét de ouderen.'

Bubbel
Deze jeugdige senior heeft een grote sociale kring, die helaas door corona een stuk ingewikkelder is geworden. Het blijkt een continu nadenken over hoe en óf met iemand af te spreken. Vooral het eropuit trekken vindt Truus jammer om te moeten missen. `Met mijn dochter en haar gezin, gaan we er regelmatig op uit. Maar je kunt nergens echt meer heen. Alle leuke dingen zijn gesloten’, aldus deze vrolijke dame. Voor de mensen om haar heen vergt het evengoed veel. In haar directe omgeving, houdt men rekening met haar. 'Ze vermijden drukte, houden afstand en komen praktisch nergens anders', zegt ze bijna schuldig. Het blijkt voor haar niet te verteren te zijn, om niet meer te kunnen knuffelen met haar kleinzoon. Bij de eerste lockdown, was er nog veel onbekend en zat Truus weken alleen thuis. 'Daar was ik al snel klaar mee. Zo wilde ik mijn oude dag niet slijten! We hebben met elkaar een eigen bubbel gecreëerd, waarin we ons veilig willen voelen’, vult deze charmante mevrouw aan.

Sociaal contact belangrijk
Sociaal contact blijven houden is heel belangrijk voor senioren. Truus vertelt dat ze dat ook om haar heen ziet. Juist nu is het van belang dat er onderling veel contact is. Truus is een moderne oudere, want ze Whatsappt naar hartenlust met al haar kennissen en familie. Het beeldbellen vindt ze grappig, maar tegelijk ook onpersoonlijk. Inmiddels heeft Truus haar eerste vaccinatie gehad, waar ze erg content mee is. 'Hopelijk kan ik dan snel weer naar mijn zoon in Spanje’, lacht Truus. Het idee dat ze door de lockdown bij calamiteiten niet zomaar naar familie in Spanje of Curaçao kan of zij hierheen, vind ze moeilijk. Zelf houdt ze zich stellig aan de richtlijnen. Boodschappen doen doet ze eens per week met haar dochter samen. Dan kiezen ze voor de stille avondtijden in de supermarkt. De avondklok roept bij Truus iets angstigs op. Het doet haar terugdenken aan de oorlogstijd, die zij heeft meegemaakt. Het mondkapje heeft ze in diverse hippe designs, maar Truus vindt ze ronduit vreselijk! 'Ondingen!’, roept ze radeloos.

Truus hoopt dat deze akelige periode snel achter ons ligt en dat iedereen weer mag genieten van zijn vrijheid!