Vrijwilligersgedoe. Heb jij even geluk!Tranen van verdriet worden tranen van blijdschap

Naam: Sylvester Honcoop (36)
Woont in: Waterland, Spijkenisse
Actief als: vechtsportleraar Tang Soo do en (conditioneel) boksen
Wanneer: 6 dagen per week
Werkgebied: scheepvaart/industrie

In de serie Vrijwilligersgedoe. Heb jij even geluk! staat elke editie iemand centraal die zich inzet voor Nissewaard. Dit keer vertelt Sylvester Honcoop hoe hij als vechtsporter en trainer kwetsbare kinderen de moed geeft om voor zichzelf op te komen.

Door Jolanda Kleij

Hoe ben je hier terechtgekomen?
‘Ik was altijd al veel op de club aanwezig. Het voelt hier als een hechte familie. We hebben hier bijvoorbeeld een opa, (schoon)zoon en kleinkind rondlopen. Tang soo do is voor alle generaties. Ik sport hier zelf zes jaar. Toen ik een hogere gradatie kreeg, ben ik bijgesprongen als leraar omdat er steeds meer kinderen lid werden. Inmiddels geef ik alweer meer dan drie jaar met veel plezier les aan kinderen.’

Wat leer je ze?
‘Tang soo do is een vorm van karate, dus je raakt elkaar en dat doet weleens pijn. Het is belangrijk dat de basistechniek goed is, zodat je de sport op een veilige manier kan beoefenen. Maar het leerzaamste zit niet in de techniek. Sport is sowieso belangrijk. Het levert rust, motivatie en zelfvertrouwen op voor de meest kwetsbare kinderen.’

Dat klinkt heel mooi! Hoe werkt dat?
‘We praten veel met ze en proberen ze handvaten te geven. Vechten is de laatste oplossing. We hebben ook een tas voor spreekbeurten, delen successen in de krant en helpen gezinnen die zelf geen sportkleding kunnen betalen. In mijn lessen laat ik kinderen soms zelf de warming up doen. Dat vertrouwen en die verantwoordelijkheid, dat doet wat met ze. En ik laat mijn leerlingen ook weleens een andere sport uitproberen; het belangrijkste is dat zij iets vinden waar ze blij van worden.

Ook besteden we in de lessen veel aandacht aan pesten. Ik ben er niet trots op, maar ik heb vroeger zelf gepest. Daardoor kan ik kinderen die gepest worden nu wel goed helpen hoe ze met pesters om kunnen gaan: niet met woede of verdriet, maar teruglachen. Dan is de lol er voor de pesters vaak snel vanaf.’

Wat doet het met jou om je leerlingen te zien groeien?
‘Ze ontwikkelen zich zowel fysiek als mentaal. Bij examens moeten de kids zelf een plankje van 2cm breken. Dat is eng. Maar als het lukt, zie je wat veranderen in ze. Vaak durven ze daarna ook stop te zeggen tegen hun pesters. Ze gaan van tranen van verdriet naar tranen van blijdschap en krijgen een rechte houding vol zelfvertrouwen. Dat is mijn grootste motivatie om door te gaan.’

Hoe belangrijk is vrijwilligerswerk volgens jou voor een stad?
‘Heel belangrijk. Het verbroedert en zorgt dat kwetsbare mensen ook meetellen en mee kunnen doen. Maar vrijwilligerswerk mag geen ‘moetje’ zijn. Je moet het niet doen omdat je je verplicht voelt. Het moet energie opleveren, anders houd je het niet vol. In die zin doe je het niet alleen voor een ander, maar ook voor jezelf.’

Op 2 oktober staat Nissewaard in het teken van alle inwoners die zich in (willen) zetten voor hun stad. Reserveer een plekje voor de gratis theatervoorstelling Vrijwilligersgedoe, heb jij even geluk! in de Stoep of bekijk het volledige programma op www.vrijwilligersacademienissewaard.nl.