Afbeelding
Foto: stock

Honderd kilometer verderop

Column 502 keer gelezen

Er zijn momenten dat je als columnist niet weet waarover je wilt schrijven, wat je moet zeggen of hoe je je gedachten op papier kunt zetten.

Dit is zo'n moment. 

Aan onderwerpen geen gebrek. Donald Trump met zijn dagelijkse escapades, de Nederlandse zangeres Glennis Grace in de finale van The Voice of America en politiewoordvoerder Ellie Lust die de integriteit van de politietop ter sprake stelt.

Genoeg dus om over te schrijven en geen last van een writers's block. Waar ik wel 'last' van heb is 'Oss'.

Waarover kan je nog schrijven als vier onschuldige kinderen van een kinderdagverblijf op een achteloze doordeweekse donderdagochtend hun leven verliezen op weg naar hun basisschool?  Gezellig samen met de juf in een elektrische bakfiets en dan ineens door een trein gegrepen worden. Zijn daar nog woorden voor?   

Stel je voor. Vier kinderen van een willekeurig kinderdagverblijf naar een willekeurige basisschool in Spijkenisse. In één klap.  Alleen al bij die gedachte word ik stil.

Ik wil er niet aan denken hoe het met hun ouders en broertjes en zusjes gaat. Of hoe hun klasgenootjes er aan toe zijn. Ik wil niet denken aan hoe het nu is op basisschool de Korenaer of kinderdagverblijf Okido. Ik wil er niet aan denken wat getuigen hebben gezien.   

En tóch denk ik hieraan.

Deze week daarom een korte column. Geen humor. Geen vrolijke noot. Al helemaal geen gekkigheid. Wel afschuw, kippenvel en rillingen over mijn hele lijf.

Oss. Honderd kilometer verderop, maar in gevoel dichtbij. Héél dichtbij.

J.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant