Afbeelding

Mejanderen in Spijkenisse

Column 658 keer gelezen

Iedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.

Blij in de wei
En of ze blij waren. De dames dartelden, ondanks hun omvang, vol vrolijkheid en blij de wei in. Na al die wintermaanden binnen te hebben doorgebracht, was het zichtbaar een verademing dat ze weer het verse gras onder zich voelden. Ik had er veel over gehoord. Ook de beelden op tv gezien. Maar het zo van dichtbij mee te maken. Geweldig! De koeiendans, zoals de eerste weidegang in het voorjaar wordt genoemd; het was met recht een feestje. Zowel voor de koeien als voor mij. Ook ik werd er helemaal blij van. Want wat moet het een heerlijk gevoel zijn om, na maanden op strooisel te hebben gestaan en gelegen, nu het verse gras te voelen. Het malse lentegras dat zachtjes meedeint onder je poten. Dat heerlijk ruikt. Dat lekker smaakt. Heel wat anders dan de ingekuilde variant. De dames renden, sprongen en dolden met elkaar door de wei. Het duurde best wel een poosje tot ze allemaal weer tot bedaren waren gekomen. En zich verspreiden over de groene weide en voorzichtig van het frisse gras proefden. Helaas kon mijn adoptie koe niet mee doen aan deze koeiendans. Maar de reden is meteen ook het mooie nieuws; ze is wellicht zwanger. En nu maar hopen dat alles naar wens gaat. Want dan mag ook mijn adoptie koe eindelijk de wei in. En kan ik straks, zeven dagen in de week, van 7 tot 7, mijn zelf meegebrachte melkfles vullen bij de Drieëndijkse Melktap met de volle en romige verse melk van mijn eigen adoptie koe. Hoe cool is dat!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant