Mejanderen in Spijkenisse
Column 376 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Naar het land der fabelen
Het is nu op de kop af een jaar geleden dat ik hem daar voor het eerst zag staan. En hoewel het er in het begin niet op leek dat hij het lang zou volhouden; hij staat er nog steeds. Waarschijnlijk daar geplant, omdat de eigenaren het jammer vonden om hem zo maar aan de kant van de weg te zetten. Toen ik er vandaag langs liep, kreeg ik zo waar heimwee naar mijn eigen dennenboom. Het was dit jaar wel een hele mooie boom, een echte kerstboom om trots op te zijn. Ik had hem vlak na de sinterklaas met de auto opgehaald. Qua lengte paste hij nog maar net liggend op de passagiersstoel. De feestdagen heeft hij versierd met lichtjes en kerstballen mijn hele huiskamer opgevrolijkt. Hij was de favoriet van mijn kater. Die heeft menig uurtje onder zijn laag hangende takken liggen snorren. En nu op de dag van driekoningen is mijn dennenboom, nog volop in de naalden, in de achterbak van een vrachtwagen weggevoerd. Ik had hem graag nog een wat langer leven gegund, maar... Het verkooppraatje dat je een boom met kluit elk jaar weer in huis kan halen, kan ik uit ervaring naar het land der fabelen verwijzen. Een boom voor een tweede keer weer in een verwarmde woning binnenhalen is funest; nog voor de feestdagen eindigde het experiment in een compleet kale boom. Wellicht dat ik toch nog iets van mijn eigen dennenboom terugzie. Maar dan als haksel op de onverharde wandelpaden. Daar waar ik samen met mijn hond ons dagelijks rondje loop.
