Mejanderen in Spijkenisse
Column 188 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Met een kritische blik
Verkocht? Het drong nog niet helemaal tot mij door. Verkocht? Hoe zo verkocht? Alles? Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Ja, alles! En het gezicht van mijn vriendin was gewoon één grote glimlach. Weet je, probeerde ze me uit te leggen, ik was gewoon aan iets nieuws toe. En dan moet je keuzes maken. Terwijl ik mijn gezicht uit de verbazing modus trachtte te trekken, vervolgde ze, dat ze te weinig kastruimte had voor nog een servies erbij. Dus het complete servies moest weg. Ik was perplex. Zo had ik nog thee gedronken uit een gracieus theekopje en zo deed ik ruim een week later datzelfde uit iets dat meer weg had van een hoekige mok met retro motief. Mijn overbodige spulletjes vinden, zover ze nog helemaal gaaf zijn, meestal hun weg naar de kringloopwinkel. Dus ik was reuze benieuwd hoe ze haar servies zo plots in zijn geheel had kunnen verkopen. Ja, hoe dom kan een mens zijn. Via het internet natuurlijk. Het complete servies was uitgestald op de eettafel, in zijn totaliteit gefotografeerd en op de website te koop aangeboden. Ze had haar computer nog niet uitgezet, of er werd al gebeld. De beller wilde in principe alleen het theelichtje en deed een onverwacht hoog bod. De hele verdere avond is er telefonisch geboden en uiteindelijk is alles weggegaan voor het aankoopbedrag van het nieuwe servies. Diezelfde dag heb ik nog eens met een kritische blik naar mijn zondagse servies gekeken.
