Waarheen?
Column 123 keer gelezenEen week waarbij ik even in de twijfelmodus ging.
Aanslagen en moorden, moet je daar aan voorbij gaan?
Uiteindelijk vind ik dat je dat niet mag en ook niet hoort te willen.
De aanslagen in Engeland waren vreselijk, maar 'gelukkig' resulteerde het in meer onderling begrip en vooral de drang naar vrijheid in vrede. Ja ik heb het benefietconcert gezien, waarvan de opbrengst naar de slachtoffers en nabestaanden gaat. Ik heb mee zitten janken met de vele betraande gezichten, is dit onze wereld? Een stadion met meer dan 50.000 bezoekers, mensen die genoten van de muziek, maar die vooral stilstonden bij de slachtoffers van het geweld. Waar haalt een mens het recht vandaan om een ander mens te vermoorden, is dat niet tegen alle wetten die je kunt verzinnen? En dan komt het bericht van twee meisjes van 14 jaar in ons land, het begin van hun leven lag nog maar kort achter hen, maar ze mochten niet meer verder leven van bijna even oude daders. Als je 14 of 16 jaar bent en je maakt dan al iemand dood, wat kan er dan nog van deze mensen terecht komen? Twee tieners die nog maar net hun Barbiepopjes hebben weggegeven en klaar waren om het leven met opgeheven hoofd te omarmen, maar hun leven mocht niet worden voltooid, om welke bezopen reden dan ook. Ik werd er koud van toen ik het hoorde, bij het zien van het kerkje, waar een gedenkdienst werd gehouden, voelde ik wederom een traan, een dubbel gevoel raakte me. Is dit wat God wil, is dit de bedoeling van het prille leven? Ja soms zijn Gods wegen ondoorgrondelijk, een beproeving wellicht, we weten het niet. In Engeland werd muziek gemaakt door popidolen en zo werd de dood van velen niet helemaal zinloos. Toch denk ik dat straks de klokjes van dat kerkje mij weer een traan zullen doen laten, een traan met dubbele lading. Wordt het 'Waarheen' of 'Blijf bij mij Heer'? Doe mij maar het laatste, het is hard nodig…
reacties: jk@ hoogvliet.org
