Mejanderen in Spijkenisse
Column 181 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Zoete wraak
Nooit gedacht dat het zoveel teweeg zou brengen. Terwijl het van mijn kant uit alleen maar een vraag was. Een in mijn ogen redelijk onbeduidende. Maar dan toch zo veel commotie. Ik wilde gewoon even weten welke stamppot nou volgens iedereen de lekkerste is. Huize Mejanderen liet zich daarop kritisch horen, maar heel anders dan ik had verwacht. Met die stamppotten hadden ze het helemaal gehad. De een na de andere supermarktketen maakt reclame met een speciale stamppotten week, inclusief recepten. En omdat ik de meeste aanbiedingen op de voet volg, eet Huize Mejanderen meerdere keren per week de een na de andere bizar gepureerde combinatie, zo is de kritische noot. Er is zelfs een stamppotten kookboek in huis gekomen. Maar winter of niet, het protest anti stamp- en hutspot ligt op tafel. Dat ik met een uniek stamppot verhaal en -recept een gouden stamper kan winnen. Én een jaar lang gratis boodschappen. Het kan niemand over de streep halen ook nog maar een woord te wijden aan een mogelijk winnend stamppot idee. Misschien kan ik meedoen aan de Nederlandse stampioenschappen; ik krijg alleen maar smalende gezichten te zien. Mijn kans op een kook carrière lijkt hiermee in rook te zijn opgegaan. Wat mij rest klaar te maken is een ander soortige winterkost. Wat te denken van stoofpeertjes. Als zoete wraak rood gestoofd in rode wijn of bessensap. Geheel volgens oudhollands recept: de zogenaamde bloedperen.
