Afbeelding

Mejanderen in Spijkenisse

Column 196 keer gelezen

Iedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.

De balans van onze nieuwjaarstraditie 
Als ik op nieuwjaarsdag mijn dagelijks ommetje met de hond loop, weet ik even niet wat ik zie. Het bord dat het wandelpad midden in mijn wijk aanduidt, hangt zwaar gehavend als een vliegende schotel aan de metalen paal. De eerste gedachte die in me opkomt, is waarom. Waarom zou je een dergelijke vernieling willen aanbrengen. Als je zo nodig wil experimenteren met vuurwerk, waarom dan niet ver weg van de bewoonde wereld. Waarom met het eigendom van de gemeente en niet met je eigen spullen. Elk jaar weer worden alle mogelijk op te blazen openbare voorzieningen afgesloten, weer geopend en vernielingen hersteld. En dat allemaal, omdat het zelf afsteken van vuurwerk zo leuk is. Omdat het een traditie is. Welgeteld twee minuten hoog in de lucht o zo mooi is. Omdat het spannend is en risico's kent. Een letsel, dat nooit jou, maar alleen die ander overkomt. Afgezien van de enorme geluidsoverlast van vooral het knalvuurwerk voor mens en dier, is het voor de belastingbetaler elk jaar weer een grote schadepost. Maar de schade van het afsteken van vuurwerk beperkt zich niet alleen tot het financiële. Ook het milieu krijgt het nodige te verwerken. Wat te denken van de onverbrande vuurwerkresten en fijn stof in de lucht. De zware metalen, die kleur geven aan het siervuurwerk en uiteindelijk terecht komen in de bodem en het oppervlakte water. Terwijl ik over het vuurwerkafval heen stap, maak ik de balans op van onze Nieuwjaars traditie.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant