Mejanderen in Spijkenisse
Column 103 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Herfst dippie
Nog even volhouden. Met die oppepper, stapte ik de lift in. Toen opeens een collega zich tussen de dichtgaande liftdeuren wurmde. Zijn begroeting 'morgen, weer helemaal opgeknapt' beantwoorde ik met zo iets als 'nou ja, helemaal'. Wat had ik graag even willen uitpuffen. Maar ik kon me toch niet laten kennen. Ik had me immers zelf weer beter gemeld. Dat alleen al de weg naar het werk me zou tegenvallen, daar had ik niet bij stil gestaan. Het klamme zweet stond op mijn rug. Uiterlijk heel rustig zette ik mijn tas op de vloer en trok zogenaamd alvast mijn jas uit. Zijn weekend verhalen gingen volkomen langs mij heen, terwijl ik tussen zijn regels door probeerde niet al te opzichtig uit te hijgen. Vrolijk kwetterend liep hij door de gang en ik slofte, mijn tas en jas meezeulend, achter hem aan ons kantoor in. Mijn briljant idee om eerder te beginnen, zodat ik in alle rust even mijn mail kon checken, werd rigoureus om zeep geholpen. Bijna iedereen was vroeger dan normaal. In no-time werden alle ins en outs over me uitgestort. Het grapje 'wie wordt er nou ziek tijdens zijn herfstvakantie' liet me in allerijl het toilet opzoeken. Uit ervaring weet ik dat terugkomen van vakantie zo zijn nadelen kent, maar dit werd me toch even te veel. Mijn collega, die tegenover me zit, had ondertussen koffie gehaald. Met een je ziet nog een beetje witjes, wuifde ze iedereen bij me weg. Sorry collega's, ook verhalen over de herfstvakantie, wintertijd en Halloween; nu even niet.
