Mejanderen in Spijkenisse
Column 106 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Nieuwe digitale start
Zeg nooit, nooit. Want het kan je zo maar overkomen. En dat wat me nog nooit is overkomen, is onlangs gebeurd. Gewoon, na een middagje op stap. Sta ik moe geshopt voor het toegangspoortje, op de tast mijn OV uit mijn rugzak te halen, grijp ik in het niets. Al jaren forens ik met de metro. En in al die jaren is het een gewoonte geworden dat ik na het uitchecken mijn OV in het rits-zakje van mijn rugzak stop. In de loop van de jaren is het OV van stempelkaart veranderd in een plastic kaartje. Mijn rugzak van grootte, kleur en materiaal. Maar het rits-zakje is gebleven. Daar heb ik mijn rugzakken steeds op uitgezocht. Een rits-zakje dat bij het dragen op je rug valt. Maar wanneer je de rugzak afdoet, je wel snel bij je OV kan. Ergens anders in gestopt? wil mijn medereiziger weten. Enigszins geërgerd kijk ik hem aan, maar voel dan toch maar al mijn zakken na. Niks. Daarna keer ik mijn hele tas onderste boven. Maar mijn OV is nergens te vinden. Balen. Had ik net een nieuwe chipkaart aangeschaft, omdat de geldigheid was verlopen. Net opgeladen. Zeg je opgeladen? vraagt mijn medereiziger. Neem nou gewoon een OV op naam, die kan je bij verlies laten blokkeren. En wordt bovendien automatisch opgeladen. Hoef je je ook niet druk te maken of je nog wel genoeg saldo op je OV kaart hebt staan als je voor de toegangspoortjes staat. Neem je nu een dagkaartje uit de automaat. En maak je daarna met je OV een heel nieuwe digitale start.
