Mejanderen in Spijkenisse
Column 110 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
File leed
Met een brede groepszwaai en een 'iedereen ook gefeliciteerd' wensend, ploft de lang verwachte gast naast me neer. Ze schopt haar schoenen uit en laat zich languit op haar stoel onderuit glijden. Verontwaardig rapporteert ze ons dat ze meer dan anderhalf uur voor de brug in de file heeft gestaan. Door de gastheer waren we echter al geïnformeerd, dat gezien de werkzaamheden aan de tunnel, hij iedereen geadviseerd had, met openbaar vervoer te komen. Ruiterlijk geeft ze toe dat het een grove inschattingsfout is geweest deze raad niet op te volgen. Hoewel, het heeft toch ook zijn charmes. Geen airco in je auto, dat schept meteen een band. Het lief en file-leed over de diverse toegangswegen werd met mede wachtenden breed gedeeld. Zo ook de muziekkeuze en het volume ervan. Is ze daarna door een te vroege afslag in de verkeerde wijk terecht gekomen. Ach, een kleine sightseeing Spijkenisse, dat heeft ook zo zijn bekoring. Maar als zij nu het laatste schaap over de brug is, kan het buffet wat haar betreft wel worden geopend. En iets kouds te drinken, heerlijk! O, de verjaardagscadeautjes nog. Gelukkig zijn ze door de hitte niet vervormd. Dat kan ze van haar autodak niet zeggen. Een of andere idioot is op het dak gesprongen, de handafdrukken staan er nog op. Het hoe en waarom laat ik aan me voorbij gaan. Na meer dan anderhalf uur wachten, ben ik wel toe aan een hapje en een drankje.
