De Landschapstafel

Je zal wel denken, wat is dat nu weer? Een soort picknicktafel midden in de polder? Nee, het was een project van oud-gedeputeerde Han Weber van de provincie. Een goed project kan ik wel stellen. De provincie had geld beschikbaar voor een aantal zaken zoals bevordering van toerisme, versterking van de agrarische sector en biodiversiteit. In plaats van dat geld door ambtenaren te laten verdelen, werd er in diverse regio’s een landschapstafel opgericht. Soms waren dit bestuurders uit die regio maar op Voorne-Putten waren het naast bestuurders ook vakorganisaties. De LTO bijvoorbeeld, Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, agrarische natuurvereniging Natuurlijk Voorne-Putten, TOP Voorne-Putten, marketing op VP, waterschap en recreatieschap en ondernemers. Zo ontstond een heel brede groep van vertegenwoordigers uit diverse richtingen die met elkaar besloten hoe het geld verdeeld zou worden. Mooi initiatief omdat zo overheid, politiek, bedrijfsleven en particuliere verenigingen met elkaar in overleg gingen.

Er zijn veel bijeenkomsten geweest op veel aparte plekken op het eiland. Er is veel overlegd en er is heel veel moois uitgekomen. Het geld werd op een democratische en vooral eerlijke wijze verdeeld. Zo is bijvoorbeeld het project Fluisterboot Bernisse tot stand gekomen. En de schitterende bloeiende akkerranden. Het leuke project de Brielsche Aap, het blote voetenpad en fruittuin bij de landwinkel Klok. Een voedselbos bij de camping in Oudenhoorn. Vernieuwing van het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, het wijngaardhuisjes project, de bezoekboerderij van Van Leeuwen en veel meer.

Een project, die landschapstafel, dat als voorbeeld zou moeten dienen! Maar helaas na de verkiezingen kwam Han Weber niet meer terug en zijn opvolger? Tja, die wilde natuurlijk weer eens wat nieuws. Wat goed is van je voorganger is niet goed genoeg. Nu is er de regiodeal. Ook een pot geld, verdeeld over drie eilanden, Hoeksche Waard, Goeree-Overflakkee en Voorne-Putten. In principe hetzelfde idee maar dan vooral uitgevoerd door overheden. Verenigingen, stichtingen, natuurbeheer en ondernemers konden pas op het laatste moment meepraten en werden zo een beetje monddood gemaakt. Jammer dat het nu weer zo moet gaan. Een ding is echter wel goed, die drie eilanden moeten nu met elkaar om tafel. Tot nu toe was het steeds ieder voor zich. Samen sta je sterker en is het gebied beter te promoten. Is er toch iets positiefs aan deze deal, al had ik het liever in de brede vorm van de landschapstafel gezien.

Fred Lorsheijd