Afbeelding
JK

Salto

Column 369 keer gelezen

Veel mensen hebben een hond, soms zelfs meer dan eentje.
Wij hebben er twee, een foundlander en een samengesteld mormel op hoge poten en een veel te lange tong.
Op zich heel gezellig, we houden van honden en ze begrijpen je ook als je boos bent of verdrietig of zomaar een pestbui hebt. Andersom is dat wat moeilijker, want onze foundlander, Floris, is ondoorgrondelijk en stront eigenwijs. Zet je zijn voerbak net even op een ander plekkie neer dan blijft hij sikkeneurig en raakt het voedsel niet aan, hij kijkt je dan arrogant aan en vermagert nog liever dan dat hij eet uit een bak die niet helemaal op de goede plek staat. We noemen hem wel eens een autist, al vind ik juist die mensen leuk, want ik begrijp ze vaak wel, gut hoe zou dat nu komen? Onze andere hond Remie, is heel anders, een jong en speelse hond, bijna net zo groot als Floris, die graag wil spelen met die ouwe chagrijn, die daar soms wel en soms geen zin in heeft. Ons kleintje, want we blijven hem zo noemen ondanks zijn grote formaat, heeft zwieberpoten waar hij vaak zelf over struikelt, dat had ik vroeger ook, maar het is later goed gekomen met me. Regelmatig valt hij plat op z’n bek en je zou haast denken dat Floris dan stiekem zit te grinniken, maar dat zie je niet zo goed bij honden. We zijn het huis een beetje aan het opleuken, een paar andere kasten, nieuw behang, schilderwerk, kabels wegwerken, overal nieuwe verlichting en een fotowand met foto’s van onze familie, dat is bijna een hele muur vol straks. Gelukkig kunnen de honden als het niet regent in onze best grote tuin wandelen, spelen of gewoon luieren. Want tijdens een verbouwing wil je die dieren niet binnen hebben, je zou zomaar kunnen struikelen als ze achter je staan en dan maak je voor je het weet een salto achterwaarts met schroef en dat is op mijn leeftijd bijna niet meer te doen! Maar ja, je moet wat met die virussen en zo.

Reacties: jan@komawa.nl

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant