Mondkapjes
Column 452 keer gelezenIk weet best dat, dat verdomde virus een ramp is, er is volgens mij niemand meer die er nog niet van heeft gehoord.
Natuurlijk is het een verschrikking, maar ik heb er tot nog toe niet over geschreven omdat bijna elk radio en tv zender er heel de dag al over praat en ook de kranten weten van wanten met dit onderwerp. Wat zou ik daar aan kunnen toevoegen?
Maar nu begin ik er toch even over omdat ik me aan het afvragen ben wat mensen meer raakt, het virus of de nare en soms doodenge berichten er over. Mensen die in doodsnood door een ziekenhuis gereden worden, de zuurstof kap op en de tekst is ook al zo ongezellig, verstikking, verdrinking door volle longen, enorme pijn, geen bezoek, eenzaam sterven en ga zo maar door. Je zou hier meer van onder de indruk raken dan over het virus zelf. Nogmaals, het is enorm belangrijk dat we allemaal moeten proberen het virus te stoppen, de maatregelen die genomen moeten worden ook opvolgen en je bewust zijn dat er even heel veel niet meer kan. Zelf zit ik nu letterlijk opgehokt, maar voor mij is dat niet erg, ik was toch al een huismus. Zoonlief werkt nu vanuit ons huis, dat gaat in zijn geval prima want hij is IT man en stuurt hiervandaan bijna even gemakkelijk her en der in de wereld machines aan als op de zaak. Een inwonend kleinkind vermaakt zich ook prima, spelletjes, mobieltje, tablet (nee geen paracetamol) en doet zelfs zijn huiswerk online, zonder onze hulp. Vanwege mijn gezondheid en leeftijd val ik onder de risicogroep en dus moet mijn Jootje, met mondkapje op, de honden uitlaten, waarbij ik eerlijkheidshalve moet zeggen dat ze dat ook voor het virus al deed. Ik moet over een paar weken een kleine medische ingreep ondergaan in het ziekenhuis, misschien bel ik wel om uitstel want de kans is groot dat je daar een ziekte oploopt. En dat wil ik beslist niet meemaken, daar ben ik nog te jong voor!
Reacties: jan@komawa.nl
