Afbeelding
Foto: stock

Rust zacht meneer Aart

Column 484 keer gelezen

Grote verslagenheid in de bekendste Straat van Nederland. Maar niet alleen in Sesamstraat; ook in de straten er omheen. En in alle straten daar omheen. Eigenlijk zijn alle straten van ons land een beetje  bedekt met een grauwe zware donkere deken.

Een icoon is niet meer.

Ironisch genoeg vond de vaak brommende meneer Aart de dood door een noodlottig ongeval met zijn brommobiel. Met deze trieste gebeurtenis is er een eind gekomen aan een van de bekendste personages uit de Nederlandse tv- geschiedenis. Lastige onderwerpen en taboes maakte hij bespreekbaar op een kinderlijk eenvoudige manier. Nukkig en tóch ontwapenend.  

Een personage dat zich geen reet aantrok van wat de rest vond en/of deed. Typisch, eigenzinnig en halsstarrig. Authenticiteit in optima forma.

Expliciet uitleggen waarom meneer Aart een icoon was vind ik overbodig. Het is onmogelijk niet te weten wie Aart Staartjes was. Generaties zijn met hem opgegroeid. Als je meneer Aart niet kent heb je, door welk misverstand dan ook, je generatie overgeslagen. Dat kan, maar Google dan op de veelkleurige man en zie wat je hebt gemist.

Sesamstraat heeft haar bekendste inwoner verloren. Hij is verhuisd naar elders en komt niet meer terug. De ziel van de Straat waart er rond, maar het plein is leeg.

Ik zal hem missen.

Die sikkeneurige opa die vaak bijdraaide en niet zo chagrijnig bleek te zijn als ie deed. Die bij nader inzien een liefdevolle pater familias van Sesamstraat was en vocht voor de rechten van zijn Straat. Die wat rare meneer die generaties liet zien dat het gedrag van een persoon niet alles zegt over wie die persoon écht is.

Bedankt meneer Aart voor die nukkige, mooie jaren. Rust zacht.

J.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant