Arcade
Column 381 keer gelezenIk vind het Songfestival maar niks.
Een te lange avond, overdreven gedoe en vaak ook nog eens kattengejank. En tóch wordt het dit jaar de eerste keer dat ik de hele avond ga kijken. En niet alleen omdat onze Duncan de Moor zijn wieg in Spijkenisse stond.
Zelden heeft een liedje zó vaak in mijn hoofd op 'repeat' gestaan als 'Arcade'. Man, man, man. Wat is dat een ongelooflijk goed nummer. Blijkt het ook nog eens een Songfestivalnummer te zijn. En daarom, lieve Duncan, schrijf ik deze ode aan jou.
"Lieve Duncan,
Vanavond wordt jouw avond.
Met spanning neem je plaats op je kruk en ga je achter je piano zitten. De zaal is donker. Iedereen is stil, de spanning is voelbaar. En dan zet je de eerste tonen van Arcade in. Hemelsblauw Noorderlicht vult het podium, een stralende witte bol verschijnt uit het duister en je stem klinkt kwetsbaar, maar tegelijkertijd krachtig. Iedereen luistert ademloos. De wereld lijkt even stil te staan.
Lieve Duncan, dit is geen Songfestival liedje. Dit is té goed. Een ander level. Dit is next level.
Niks vlammenwerpers, gouden vleugels of maskers. Arcade nodigt juist uit maskers af te doen. Arcade is Duncan, Duncan is Arcade. Levensecht en oprecht.
Niet alleen je performance, maar óók de manier waarop jij met de enorme druk om gaat is indrukwekkend. 25 Jaar jong, torenhoog favoriet en de hoop van een natie die na 44 jaar droogte smacht naar het zoet van de overwinning, drukken op jouw ranke schouders.
Hoe aannemelijk zou het zijn als je bezwijkt onder die druk?
Maar nee. Dat overkomt jou niet. Het stijgt niet naar je hoofd, je blijft bescheiden en bent in staat bijzaken los te laten. Miljoenen ogen wereldwijd richten zich vanavond op jou en het immense Songfestival circus. Jij richt je 'gewoon' op je piano. Klein, intiem en groots.
'Loving you is a losing game' gaat vanavond niet op. Vanavond houdt iedereen van jou. Vanavond wint iedereen".
Arcade: "douze points!"
J.
