Trapkukelen
Column 302 keer gelezenWat was de vorige week toch mooi, prachtig weer en een nog net droog gebleven Koningsdag in Amersfoort. Alexander is alweer de vierde monarch die ik in mijn leven heb meegemaakt, het blijft leuk. Ik ben er blij mee, want een monarchie is op termijn stukken goedkoper dan een republiek met elke vier jaar weer een nieuwe president, die op wachtgeld gaat. Tegen de vier voormalige Staatshoofden in ons land staan er tientallen in de VS op de loonlijst. Wel heb ik met een flinke blessure het feestje op de tv moeten volgen, want daags tevoren heb ik het record snel afdalen gebroken.
Ik ging namelijk even wat nieuwe accu's boven in mijn studio/werkkamer halen voor de fotocamera, even snel naar boven en nog veel sneller weer naar beneden. Een slippartij van mijn slippers bracht me uit balans en de traptreden telden heel snel mijn ribben en heupen alsmede mijn beide armen en nek. Als een zielig hoopje mens van 190 hoog en ruim 100 kilo zwaar bleef ik even liggen tussen de (nep) openhaard en de toiletdeur. Mijn eega kwam snel ter plekke om het een en ander te aanschouwen, maar ik wilde zelf op gaan staan om zeker te weten dat alles nog een beetje functioneerde. Hoewel de pijnscheuten vanaf alle kanten optrokken ben ik toch weer overeind gekropen en om een lang verhaal kort te maken, ik voel me ongeveer zoals de Gebochelde van de Notre Dame na het instorten van het dak. Maar het zal wel weer goed komen. Wel miraculeus trouwens want ik heb 26 jaar in de liften gezeten als storingsmonteur, ik kwam de gekste en gevaarlijkste trappen tegen die je maar kunt verzinnen en ben nooit gevallen!
Maar ja, niet met ouderdom komen de gebreken, nee door gebreken komt de ouderdom. Maar waarom mopperen, de zomer komt er aan, mijn E=Mc2 schuurtje is straks weer mijn domeintje en de blommetjes komen een voor een op om de vlinders te verwennen. Wat wil en mens nou nog meer?
Reacties: jan@komawa.nl
