Halloween

Het is vrijdagnacht.

Ik ben een paar ledematen kwijt, onthoofd door een horrorclown en er staat een gemaskerde lunatic met draaiende cirkelzaag aan het voeteneind van mijn bed klaar om mij in stukken te zagen.

Badend in het zweet word ik vanuit mijn onderbewustzijn wakker.

In mijn bewustzijn ben ik niet snel bang en ik vind mezelf absoluut geen schijterd. Wat nou enge clown, afgehakt hoofd of cirkelzaag? Laat me niet lachen!

Om mijzelf te bewijzen dat ik geen schijterd ben besluit ik in de vroege zaterdagavond te gaan wandelen in een bos. Hier gebeurt toch nooit wat en als er wat gebeurt, dan is dat fictie.

Dus loop ik 't Mallebos in.

Het schemert, de wind ruist door de bomen en verder is het er doodstil. Ineens schrik ik me dood. Geritsel in de struiken! Het geritsel wordt langzamerhand sterker en uiteindelijk wordt het een hels kabaal. De schrik slaat om mijn hart en datzelfde hart zit in mijn keel. Word ik dan tóch gepakt door die enge psychopathische clown met cirkelzaag?

Twee duiven klapperen de struiken uit. Mijn adrenalineniveau daalt gestaag.

En tóch bekruipt mij nog steeds een angstgevoel. In mijn achterhoofd spookt het roemruchte donkere verleden van dit Mallebos. Mijn gedachten dwalen af naar een jaar of acht geleden. Aan de door seriemoordenaar Patrick S. gepleegde moorden zat geen greintje fictie. Ik krijg een unheimisch gevoel van het feit dat het Spijkenisser monster op deze plek heeft huisgehouden en ren met koude rillingen over mijn rug het bos uit.

Snel de bebouwde kom in. Hier kan niets gebeuren. Of wel?

Nou ja. Een overschot aan horrorclowns, cirkelzagen en priemende duivelsogen van wannabee-seriemoordenaars staren mij aan. Fictie, dat zie ik ook wel, maar ik merk dat ik er niet echt lekker in zit.

In een onopvallend ik-ben-niet-bang-drafje loop ik naar huis. Ik trek het niet langer en moet erkennen dat ik tóch een schijterd ben.

Waarom?  

Feit en fictie liggen tegenwoordig te dicht bij elkaar. Van 't Mallebos in Spijkenisse tot aan het Saoedische consulaat in Instanbul.

En daarom is Halloween niets voor mij. 

De niet-schijterds die feit en fictie goed uit elkaar kunnen houden wens ik een angstaanjagende zaterdagavond toe. Mijn gordijnen zijn strak gesloten terwijl ik kijk naar Bambi en veilig lurk aan een rietje in mijn glas met ranja.

J.