Afbeelding
Foto: stock

Brave voornemens

Column 443 keer gelezen

"Die zijn allemaal op Spotify te vinden mam!" Mijn oudste dochter bestookt me al weken met leuke muzieknummers. Want voor vijf eurootjes per maand heb ik toegang tot de hemelse online muziekbibliotheek die Spotify heet. Een welklinkende uitvinding, op elk moment kunnen luisteren naar mijn favoriete muziek. Dus moeders is overstag gegaan en heeft zich aangesloten bij het familieabonnement dat de dochters al hadden. Gunstig voor de portemonneetjes van de meiden, die zien hun maandbedrag dalen. En daar was het ze uiteindelijk om te doen natuurlijk.

En nu loop ik een groot deel van de dag met oordopjes in mijn oren. Het huishouden doen gaat me ineens een stuk makkelijker af! Samen met Adele stofzuig ik in no time het hele huis. De strijk doen onder begeleiding van Sting gaat een stuk soepeler, en opruimen met de Golden Earring gaat er tegenwoordig strak en ritmisch aan toe.

Treinreizen verlopen ook veel vlotter. Vorige week moest ik naar de andere kant van het land, een reis van toch wel drie uur, heen. Een goede gelegenheid om eens wat oude albums te beluisteren. Met Madness, U2 en nog een vleugje Queen vlogen de uren voorbij.

Er is wel een klein dingetje.

Als ik muziek hoor word ik best wiebelig. Het begint meestal met mijn linkerpink die op de maat begint mee te tikken. Vervolgens beginnen mijn handen te trommelen en voor ik het weet schiet het door naar mijn voeten, jump ik van mijn stoel af en stuiter de kamer door. En het liefst zing ik dan ook nog lekker hard mee. In huis is dat niet zo erg, daar kan ik springen en zingen zoveel ik wil. Maar buiten op straat of in de trein uit mijn dakje gaan en hard mee blèren is natuurlijk toch best vreemd. Daarom heb ik mezelf maar eens stevig toegesproken en me voorgenomen om me te gedragen in het openbaar.

Maar gisteren ging het alweer mis. Ik zat in een park op een bankje met de oordopjes stevig in mijn oren geschroefd. Naast me zat een knul me nét iets te lang aan te staren, met zijn wenkbrauwen best hoog opgetrokken. En ja, nu hoorde ik het ook! Ik zat luid te neuriën en mijn rechterhand sloeg lekker enthousiast mee op de maat. De jongen keek me nog eens indringend aan, draaide met zijn ogen, stond op en zwaaide zijn rugzak over zijn schouder. Met grote passen liep hij van me weg. Ik haalde mijn schouders op en zette de muziek nog een tandje harder. Die brave voornemens heb ik overboord gekieperd.

Alleen zitten op een bankje in een mooi park doe ik graag, samen met Spotify.  

Josje

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant