Zwartepiet
Column 444 keer gelezenJe zal het niet geloven maar ook ik was ooit een peuter, kleuter en aankomend pubertje. Ik herinner me de eerste sinterklaas nog na het overlijden van mijn vader, mijn moeder had toch nog voor iets leuks gezorgd, een speelgoed hijskraan met echte rubberen wielen. Natuurlijk was de sfeer nog somber want ook de eerste Kerst na die treurnis kwam er aan, iets wat logisch is. We hadden die dag op school groot feest, de sint, de echte, kwam met een bende zwarte pieten ons opvrolijken. Voor de sint was je een beetje angstig, die grote man met die witte baard preekte soms donder en bliksem als je het afgelopen jaar niet lief was geweest. Gelukkig compenseerden de zwarte pieten dat, dat waren lieve en vrolijke donkergekleurde mensen die snoep uitdeelden en grapjes maakten, de motor achter de sint zeg maar. Zwarte pieten waren voor de kinderen ook veel belangrijker dan de sint zelf, want zij zorgden dat je de cadeautjes kreeg met lekkere pepernoten en ander strooigoed. Dat waren nog eens tijden, kinderen mochten toen nog genieten en lachen samen met de pieten, we leerden zo dat er naast de bleekscheten die we zelf waren ook zongebruinde mensen bestonden, heel belangrijk voor de opgroeiende leerlingen toch? U begrijpt dat Sinterklaas voor mij en onze 12 kleinmormels nog steeds een feest is, lekker de kleintjes verrassen met surprises die de zwarte pieten stiekem voor de deur zetten of door de schoorsteen donderen. Dat laatste komt steeds minder vaak voor want de ARBO-wet verbied het beklimmen van huizen zonder beschermingsmiddelen, jammer. De pieten zijn de gangmakers en de lievelingen van de kinderen, de sint zelf is eigenlijk de kapstok waar het feest aan hangt. Dus ook de sint is wel een beetje belangrijk hoor.
Gelukkig maar dat er zwarte pieten met de sint meekomen, anders zou men wellicht gaan klagen dat er alleen maar blanken bij de sint rondlopen.
reacties: jk@ hoogvliet.org
