Mejanderen in Spijkenisse
Column 170 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Dronken van NIX
Wat ik nu toch heb? Het lijkt wel alsof ik dronken ben. Bij het opstaan tolde het licht in mijn hoofd. En nu ik probeer rechtop te staan, verlies ik ineens mijn balans en zak weer terug op mijn matras. Maar hoe dan ook, ik moet hoog nodig naar het toilet. Ik moet daar op een of andere manier toch naar toe zien te komen. Het wordt slingeren en zwalken tussen het bed en de muur. Gelukkig is de badkamer net om de hoek van de slaapkamer. Ik hou me uit alle macht aan van alles en nog wat staande. Zoek steun bij de deurpost. Wow, het opstapje. De wastafel biedt daarna de nodige grip. En als ik met mijn andere hand ook voldoende houvast weet te krijgen, kan ik me tenslotte langzaam op de toiletbril laten zakken. Jeetje, wat heb ik toch? De weg terug gaat stukken beter dankzij de steun van mijn huisgenoot. Die meteen oppert om de huisarts te bellen. Als het draaien en tollen in mijn hoofd door de ligstand weer wat tot rust is gekomen, hoor ik hem de assistente verzekeren dat ik geen druppel alcohol op heb. Gisteravond niet en vanmorgen zeer zeker niet. Maar het voelt als zijnde dronken, dronken van NIX. Wellicht heb ik een evenwichtsstoornis doordat een gehoorgang verstopt zit. Of last van een ingetrokken trommelvlies. Op dokters' advies druppel ik tweemaal daags beide oren en maak een afspraak om ze te laten uitspuiten. Te gênant voor woorden wat een troep dat gaf. En soms hoor ik nu, wat ik liever niet had willen horen.
