Chantal Blaak eindelijk kampioene van Nederland

's-Heerenberg- Chantal Blaak heeft eindelijk haar eerste grote vis te pakken door in 's-Heerenberg de nationale titel voor zich op te eisen. De profrenster uit de succesformatie van Boels-Dolmans demarreerde in de 132 kilometer lange rit in de gemeente Montferland in de slotfase en soleerde vervolgens naar de fel begeerde titel door achtereenvolgens Anouska Koster (WM3) en Floortje Mackaij (Team Sunweb) achter zich te laten.

Dan Rolandus

De drie reden samen met Minke Slingerland-Van Dongen (DJR) en Aafke Soet (Parkhotel-Destil) weg uit het peloton. Hoewel onder impuls van acties van Janneke Ensing, Annemiek van Vleuten en vooral Ellen van Dijk de voorsprong van twee minuten naar minder dan een minuut slonk, bleven de drie vooraan toch weg. 'Ik heb hier het hele jaar naar toegeleefd', liet de geboren Zuidlandse haar gelukstranen in vele armen van gelukwensende familieleden, ploeggenoten, supporters en andere betrokkenen de vrije loop. 'Ik heb het juiste moment gekozen om weg te springen. Nadat we (Anouska Koster, Floortje Mackaij, Aafke Soet en moeder Minke Slingerland-van Dongen, DR) een gat hadden geslagen was het enige dat ik dacht, met het volle verstand door te rijden. We waren met Anna van der Breggen en Amy Pieters immers met een kleine ploeg, dus was het zaak om voorin bij elke ontsnapping mee te zitten. Maar Anna en Amy zijn meiden met goede en rappe benen, dus als ik het niet zou redden, waren zij het die een goede kans hadden om het af te maken. Maar met een NK weet je het nooit natuurlijk. Ik had veel vertrouwen in deze wedstrijd. Danny Stam heeft me rustig gehouden. Ik heb uiteindelijk mijn hart gevolgd, heb de rust bewaard, maar toen ik hoorde dat we nog 15 seconden voorsprong hadden, ben ik gesprongen. Zou het 25 seconden zijn geweest, dan had ik gewacht. Maar ik ben blij dat ik ben gedemarreerd. Toen ik op 500 meter van de finish omkeek, wist ik dat ik "hem" binnen had. Ik rijd het hele jaar al goed, maar op een etappekoers in de Healty Ageing Tour na, zonder grote klapper te maken. Ik kreeg appjes en mailtjes van mensen of er iets aan de hand was, maar winnen doe je niet zomaar. Ik was nogmaals gebrand, heb zo naar dit kampioenschap toegeleefd. In de training was er niets mis, liep het zo als het hoort. Maar het was wachten op de grote vis. Ik heb er nu één te pakken, nu de Ronde van Vlaanderen nog, het liefst in de rood wit blauwe trui. Het is zo mooi, ben benieuwd hoe het voelt om een jaar lang in de nationale trui te rijden. Kampioen van Nederland zijn is een persoonlijke erkenning. Het seizoen voelt nu aan als geslaagd', aldus Chantal Blaak.

Jordi Talen
Jordi Talen heeft het kampioenschap van Nederland voor beloften afgesloten met een goede elfde plaats. De belofterenner uit de continentale wielerformatie van Delta Cyclingteam Rotterdam moest in de massasprint voor de tiende plaats slechts Nils Eekhof (Development Team Sunweb) uit Rijsenhout voor laten gaan. 'De overwinning in Numansdorp en de vierde plaats in Riethoven hebben me het nodige zelfvertrouwen gegeven', stelde de 21-jarige Spijkenisser. 'Het geeft daarnaast weer een lekker gevoel dat ik weer kan meedoen in de wedstrijd. Ik heb een tijdlang lopen kwakkelen, maar momenteel voel ik me goed, wacht op de uitslag van een buikonderzoek wat ik pas geleden heb ondergaan. Ik train veel met mijn zwager (Wilco Kelderman, DR) met interval hoogtemeters. We zijn ter voorbereiding op het NK onlangs nog naar de Ardennen geweest. Ik voel me nu goed, hoopt dat het zo blijft, dan kan het misschien nog een mooi naseizoen worden. Ik rijd binnenkort in Norg en een criterium in Honselersdijk. Dat zijn goede wedstrijden om het vertrouwen nog een boost te geven', besloot Jordi Talen, die erkende dat het NK voor beloften met SEG Racing Academy als sterkste ploeg en met titelverdediger Fabio Jakobsen de juiste winnaar heeft gekregen.

Daan van Sintmaartensdijk
De Zuidlander Daan van Sintmaartensdijk kan eveneens terug zien op een goed NK. De eerstejaars belofte uit de ploeg van LottoNL-De Jonge Renner zat vanaf de derde ronde mee in een groep van twaalf man, in gang gezet door eerstejaars belofte Bas Ottevanger (Vlasman) mee in de aanval, maar moest uiteindelijk ruim twee ronden voor de finish diep buigen voor het aanvallende geweld van de continentale opleidingsploeg SEG Racing Academy. 'Ik zat een daagje mee in de kopgroep, best leuk, maar richting finale gaf het SEG-team vol gas, trok in de klimmetjes nog eens extra door. Ik kon bij de eerste schifting nog wel aanhaken, maar later bij de laatste zeven moest ik er toch ook af.' De nationaal junioren kampioen van 2016 moest in een veld van continentale renners een keuze maken. 'Ik wist dat er sterke renners bijzaten. Dan kan ik gokken op mijn sprint voor het podium of de aanval zoeken en je zo in beeld rijden. Ik kreeg bovendien in de eerste ronde nog een lekke band en moest tussen de auto's worden teruggebracht. Dat kostte toch de nodige energie. Uiteindelijk heb ik mijn keuze gemaakt om er gewoon in te vliegen en te kijken hoever ik kon komen.Het ging zo hard, je kon nauwelijks op adem komen, want waren het de SEG-mannen (de latere kampioen Fabio Jakobsen, Julies van den Berg en Hartthijs de Vries, DR) niet dan wel Pascal Eenkhoorn. Ik voelde de krachten voor het ingaan van de finale wegvloeien. Al met al heb ik me als enige clubrenner laten zien, dus ben ik als eerstejaars best tevreden over mijn race.'