Mejanderen in Spijkenisse
Column 210 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Buitengesloten door de kat
Als het niet zo koud en winderig was geweest. Als er geen dreigende donkere luchten waren. Als niet af en toe wat druppels waren gevallen. Ja, dan had ik er nog mee kunnen lachen. Aanvankelijk deed ik dat ook. Buitengesloten door een kat. Wie gelooft dat nou. Wie gelooft nou in die samenloop van omstandigheden. Ik, die even een plaid aan het uitkloppen ben. De balkondeur, die door de wind dichtgevallen is. En de kat, die, om beter te kunnen zien wat er buiten gebeurt, zijn poten op de onderste beveiligingshendel van de balkondeur zet. Dat die hendel dan ook nog eens moeiteloos in het palletje valt. Wie bedenkt nou zo'n scenario. Het lachen vergaat me snel als ik mijn benarde positie besef. Ik heb geen mobiel op zak. Even bellen kan ik dus wel vergeten. En naar het balkon van de buren klimmen. Nou, zo stoer ben ik nou ook weer niet. De kat, die ik eerst nog wat lacherig heb toegesproken de hendel naar boven te doen, zodat ik naar binnen kan, kijkt me niet begrijpend aan. Vervolgens rekt hij zich pal voor de deur nog eens lekker uit om zich daarna op zijn kussen te nestelen. Voor mij zit er niets anders op dan te wachten tot mijn wederhelft thuiskomt van de wandeling met de hond. En ik kan je zeggen, wachten duurt lang, tergend lang. Eindelijk word ik dan, totaal verkleumd, binnengelaten. Buitengesloten door de kat. Ik kan er nu pas weer om lachen.
