Rupsjes

Het ziet er naar uit dat de zomer langzaamaan eens wat gaat doen. Her en der stijgen de rookwolken weer op uit tuinen en straten. Overleden varkens en kippen belanden weer volop op het barbecue vuurtje. Ik blijf het prehistorisch vinden hoor, waarom niet gewoon in de keuken op het moderne gaskomfoor? Gezonder en veiliger, maar ja wel minder avontuurlijk natuurlijk. Wij hebben er ook een, op gas, die hebben we jaren geleden tweemaal gebruikt en daarna in de schuur geparkeerd, waar hij prima staat en wel verder zal rusten in roest. Trouwens we hebben geen tijd om recreatief te eten, wij hebben genoeg te doen in de tuin. Wij zijn ter strijde getrokken tegen de buxusrups of mot. Hoewel het van dichtbij een bijzonder mooi rupsje is, wat later een mot mot worden, hebben we heel wat te stellen met die oelewappers. Ze vreten alles wat buxus is helemaal op en je kunt er maar weinig tegen doen. Er zijn wel verdelgingsmiddelen, maar wil je ze echt kwijt dan is het slopen van je jarenoude haag de beste optie. En zo geschiedde, Jootje en ik zijn gewapend met spade, heggenschaar en boomzaag ten strijde gegaan in onze voor- achter en zijtuin. Ook de prachtige enorme bolbuxus van 2 meter hoog moest er aan geloven, ik ben er helemaal triestig van. Maar voor velen is het nog vervelender. Op veel begraafplaatsen wemelt het van de buxusheggen of in andere siervormen, ook die gaan het vaak niet redden. Dat vind ik erger dan mijn 20 meter lange hegje en boom. Maar ach we gaan maar wat anders planten, iets wat die vretertjes niet lusten. Er zijn ergere dingen dan ons tuintje in nood. Triest is dat we nog geen kabinet hebben, gewoon omdat sommigen niet door één deur kunnen en elkaar niet zien zitten. En dat terwijl overheden steeds maar roepen om meer verdraagzaamheid en acceptatie, maar ja, ik zal het wel allemaal niet goed snappen. Wat water bij de wijn doen misschien?

reacties: jk@ hoogvliet.org