Hand in hand

We hebben er weer een nieuwe hype bij.

Dankzij een paar opgeschoten jongentjes en een op beledigingen ingaand Arnhems homostel staat het onderwerp anti-homogeweld weer op de kaart. Als protest tegen anti-homogeweld lopen homo's, maar ook solidaire hetero's, deze week extra vaak hand in hand over straat. De apotheose van deze hype vindt aanstaande zaterdag plaats met een grote anti-homogeweld manifestatie in Arnhem.

Voor degene die het niet heeft meegekregen. Echtpaar Ronnie en Jasper hadden samen een avondje gestapt, liepen hand in hand en kwamen een groep lafbekjes tegen. Scheldwoorden galmden over de Nelson Mandela brug, er ontstond een handgemeen en Ronnie en Jasper werden in hun gezicht bespuwd. Ronnie werd bewerkt met een betonschaar en ook Jasper raakte gewond. Typisch gereedschap om bij je te hebben op een stapavond. Zonder betonschaar ga ik zelf de deur nooit uit, maar dat terzijde.

Ik hoor het mezelf denken. Heb ik het nou goed gelezen? Het waren toch weer van die Marokkaantjes? Ja, inderdaad. Klopt. Gelukkig. Nou ja, of toch niet. Vervelend eigenlijk. Het doet wat met mijn beeld over Marokkanen. Is dat wel zo eerlijk? Ben ik niet gekleurd door de media en getriggerd door het woord 'Marokkanen'?

Het zit me niet lekker. Op zoek naar onderbouwing van mijn vooroordeel raadpleeg ik internet. Uit onderzoek blijkt dat er inderdaad Marokkanen zijn die moeite hebben met homo's. Ook Turken en Oost-Europeanen zijn regelmatig niet van onbesproken gedrag als het om anti-homogeweld gaat. Keiharde recente cijfers zijn echter niet te overleggen. Maar dan lees ik iets beschamends. De meeste geweldplegers tegen homo's zijn blanke autochtone Nederlanders. Dubbel paspoort of niet. Blank én Nederlands.

Pas op de plaats. Mijn vooroordeel blijkt een vooroordeel te zijn. Sterker; er lijkt hier sprake te zijn van een groepje snotaapjes die de boel weer eens flink verstiert voor de eigen achterban.

Natuurlijk moeten deze jongentjes excuses aanbieden aan Ronnie en Jasper, maar vooral aan hun eigen Marokkaanse achterban. Minstens tien grote moskeeën verspreid over het land bezoeken om daar excuses aan te bieden zou in mijn optiek niet misstaan. De normale hardwerkende geïntegreerde Marokkaan moet hier toch gek van worden?

Als klap op de vuurpijl stel ik voor deze jongentjes een maand stage te laten lopen in een gay bar om eens met een ander over dit onderwerp van gedachten te wisselen.

'Een van onze sterkste wapens is de dialoog.'

Het is 'maar' een bruggetje van Nelson Mandela.

J.