Mejanderen in Spijkenisse
Column 142 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Kom eens langs voor de koffie
Terwijl ik haast op de pedalen van mijn fiets moest staan, drong het ineens tot mij door. Dit is de laatste keer. De laatste keer dat ik met mijn boterhammen in mijn rugtas naar mijn werk fiets. De laatste keer dat ik voor dag en dauw op dit fietsbruggetje omhoog klim en de rijweg over fiets. Het besef kwam langzaam binnen. Gelukkig had ik nog de hele dag om bij elke handeling stil te staan, dat het echt voor het laatst was. De ontslagbrief van de directie had al enkele maanden terug op de mat gelegen. En was netjes bij alle andere belangrijke paparassen opgeborgen en door de waan van de dag bijna in de vergetelheid geraakt. Gisteravond had ik hem toch nog eens doorgelezen. Het stond er echt. Door het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd werd het dienstverband beëindigd. Het gevoel straks heer en meester te zijn van mijn eigen agenda, werd enigszins getemperd door het woord beëindigd. Of was het meer het ontbreken van positieve woorden als met dank voor de fijne samenwerking of zoiets in die trant. De afscheidsreceptie, de bloemen en het afscheidscadeau, allemaal vanuit de directie aangeboden, deed het zakelijke van de ontslagbrief gelukkig teniet. En mijn collega's? Die hadden mij naast een etentje verrast met een collega/vrienden boekje. Inclusief foto's en adresgegevens, zodat ik me altijd welkom weet om op de koffie te komen.
