Afbeelding

Mejanderen in Spijkenisse

Column 233 keer gelezen

Iedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.

Gevraagd: parttime konijn 
Het is een onderbuik gevoel. Maar toch. Als ik naar mijn verse groenten kijk, bekruipt me een schuldgevoel. Dat ik straks, wat ik eraf snij, dus zelf niet opeet, zo maar weggooi. Het gaat weliswaar in de groenbak, maar ik blijf er het gevoel van weggooien bij houden. Ook de buitenbladeren, stronk en de niet zo mooie delen van de groente zijn immers met veel liefde en zorg opgekweekt. Het voorstel om dan maar een konijn te nemen, heb ik resoluut naar het land der fabelen verwezen. Mijn broer had namelijk een konijn. Een echt lief poezelig speelkameraadje. Hij zwaaide mijn broer 's morgens uit en dartelde de hele dag op het inpandige grasveldje vrij rond. Dolblij was ie als zijn baasje 's avonds van zijn werk weer thuis kwam. Samen koken was dan een feestje. Alles wat niet in de pan ging, ging naar Flappie. En die zat dan na de kooksessie tevreden uit te buiken voor de tv. De rest van de avond was voor samen, samen koffie drinken, samen voor de buis in slaap vallen. Kortom Flappie was een tevreden konijntje. Totdat mijn broer verkering kreeg. En zijn vriendin bij hem introk. Toen moest Flappie aandacht en liefde delen. En daar was ie niet zo goed in. Met enige regelmaat beet hij mijn broers verloofde in de kuiten. En voor de huwelijksbelofte kon worden uitgesproken, ging Flappie verhuizen naar de kinderboerderij. Maar Flappie is niet meer. En nu ben ik naarstig op zoek naar een parttime konijn.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant

Uit de krant