Mejanderen in Spijkenisse
Column 61 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Kleuteren
Het is alsof ik aan het kleuteren ben. Ik het nog niet helemaal kan volgen. Ik er nog even wat langer tijd voor nodig heb om de uitspraak van onze minister president te kunnen volgen. Volgens hem is ons land sterker uit de crisis gekomen. Maar dat voel ik toch anders. Gelukkig dat zoveel media mij de troonrede kunnen uitleggen. Of is het dat Prinsjesdag mij het gevoel moet geven dat dankzij het kabinetsbeleid het zoveel beter gaat. Optimisme in aanloop op de verkiezingen van volgend jaar. Aan den lijve ondervind ik namelijk niet zo veel positiefs. En zie ik het terugdraaien van de verhoging van de AOW-leeftijd nog liever vandaag dan morgen. Net als het eigen risico in de zorg. Als mantelzorger boks ik met enige regelmaat tevergeefs op tegen de bezuinigingen in de thuis- en ouderen zorg. En zie met lede ogen toe, hoe de zorg en het onderwijs door de zogenaamde marktwerking steeds verder worden uitgekleed. Ook het menselijk leed door het dichtdraaien van de subsidie kraan voor kunst en cultuur, heb ik van dichtbij meegemaakt. Kan iemand mij uitleggen waarom er niet meer wordt geïnvesteerd in duurzame energie? Anders dan het aanleggen van nog grotere en hogere windmolens. Windmolens, die straks, net als in Amerika nu al, te duur blijken om te repareren en af te breken. Massaal verpauperen op land en zee. Zucht! Nog even kleuteren met dit kabinet. Of is het voor dit kabinet nog even kleuteren.
