Go!

Het is begin juli. Ik zeg mijn gezin voor bepaalde tijd eenzijdig op en vertrek linea erecta naar New York. In Central Park aangekomen blijk ik helaas niet de enige opgewonden jager te zijn. Amerikanen, Japanners en Liechtensteiners zijn me voor. Liechtenstein? Ze komen overal vandaan! Balen van die drukte, maar ik heb hem! Yes! Geruchten doen de ronde over gele bewegingen in een politiebureau downtown Sydney. Daar moet ik zijn!

Gedachteloos spring ik als een dolle pal voor een bijna doorrijdende taxi. Het gaat nog maar nét goed. In het vliegtuig hoor ik voor, naast en achter mij Engels, Japans en Duits. Ik spoed mij per taxi naar het politiebureau, gevolgd door een enorme stoet volgende taxi's. De straat is afgezet vanwege een opstopping die veroorzaakt blijkt te zijn door voorovergebogen speurende Australiërs met Android smartphone. Stress! Gedreven door mijn onbedwingbare behoefte beuk ik me door de menigte. Raak! Ik heb hem! Ik krijg een appje van een vriend dat er één op het spoor zit op het traject Groningen-Delfzijl, net iets voor Loppersum. Jemig, dat is Nederland!

Ongemerkt sneak ik er tussenuit, vlieg naar mijn thuisland, door naar Groningen airport en neem plaats in een boemel. Vlak voor Loppersum besef ik mij vol ongeloof dat het weleens zou kunnen zijn dat ik als enige, met die vriend, deze zeldzame Groningse Pokémon te pakken krijg. Wie durft er nou te zoeken in aardbevingsgebied? Juist, ik! Het emotioneert mij. Vlak voor Loppersum trek ik aan de noodrem en stap op de rails. Binnen 5 minuten heb ik hem te pakken. Ge-wel-dig!

In de verte hoor ik iets claxonneren. Geen idee wat het is, ik heb alleen oog voor mijn Boerenpokémon. Ik heb geen oog voor iets anders, kan ook niets anders meer, ben mijn eigen wil en gezond verstand verloren. Mijn leven draait om deze game. Na een doffe dreun blijkt het claxonneren afkomstig van de boemel Delfzijl-Groningen.

Na een maand in het Universitair Medisch Centrum Groningen te zijn behandeld word ik vervoerd naar huis, een maandenlange revalidatie in het verschiet. Op vaste tijden bezoek ik nu mijn psychiater om te worden behandeld tegen mijn grote, onweerstaanbare behoefte aan gele dope.

Inmiddels ben ik overgestapt van Android naar Windows en roep bij deze Pokémon op: alsjeblieft; Go!

J.