Mejanderen in Spijkenisse
Column 222 keer gelezenIedere week weer wordt er in Mejanderen in Spijkenisse met een fijne dosis kritiek op de Nederlandse samenleving en een nostalgisch sentiment over het eigen leven in Spijkenisse gekeken naar prangende levensvragen.
Blue Monday
Is dit nou Blue Monday? Of meer een soort zeehondencrèche? Ik geloofde mijn ogen en oren niet. Van Blue Monday weet ik dat het de somberste dag van het jaar moet zijn. Ideaal voor depressies. Maar of je dan je bureau ook moet volpakken met hoesttabletten, hoestdrankjes en stapels zakdoekjes. En dan die geluiden. Het niezen, hoesten, proesten en gesnuit. Het leek wel een zeehondencrèche. Na een weekje weg had ik het ontstaan van de griepgolf op de zaak gemist. Volgens mijn hoestende en proestende collega is er sinds Bleu Monday officieel sprake van een griepepidemie. Gemiddeld hebben meer dan 51 op de 100 duizend inwoners zich de afgelopen twee weken gemeld bij de huisarts. Hij baalde enorm. Want ondanks de door de zaak gratis aangeboden griepspuit, is hij toch flink grieperig geworden. Hoofd-, keel- en spierpijn, verstopte neus en hoesten. En nu voelde hij zich koortsig en had steeds meer pijn bij het in- en uitademen. Zijn longen gaven zo'n piepend en ratelend geluid. Hij kon er niet van slapen. Om alle preventie maatregelen moest hij hartelijk lachen. Vooral dat mijden van massa contact; daar is als je met openbaar vervoer naar je werk gaat toch geen ontkomen aan. Ik was gewaarschuwd. Kreeg ik bij de opstart van mijn computer toch spontaan last van het Blue Monday-gevoel. En probeerde, ondanks alle zeehondengeluiden, me te concentreren op mijn werk. Maar voor hoelang?
