Vechten tegen de bierkaai?

De titel van dit stukje is een ouderwetse uitdrukking die aangeeft dat je wel verandering zou willen maar dat het moeilijk of gewoon onmogelijk is mensen of diensten anders te laten denken of handelen.

Waarom? Uw schrijver loopt op donderdag altijd een “zwerfvuilrondje” en verzamelt dan alles wat er door voorbijgangers op straat en in het plantsoen gemikt wordt. Op zich een nobele taak die altijd nodig zal blijven omdat we nu eenmaal in de buurt van 2 scholen en een grote supermarkt wonen waar natuurlijk altijd veel verkeer is met dito mogelijkheden om wat te “verliezen”.

Nu heb ik eens een optelling gemaakt van het aantal publieke afvalbakken (je weet wel: die groene gevallen) die ik op mijn kleine rondje tegenkom: 3 in de speeltuin, 2 op de binnenplaats van het wijkcentrum, 2 langs het fietspad door het park, 1 bij de ene bushalte, 1 bij de andere bushalte, 1 op het basketbalveld. Maakt totaal 10 stuks en dan zal ik er wel eentje vergeten zijn. Deze bakken worden met regelmaat geleegd door de dappere mannen en vrouwen van REINIS, daar kan het niet aan liggen. En toch moet je op weg naar de speeltuin met je kleinkind bijkans door het vuil waden.

Hoe eenvoudig kan het zijn? Gooi je rommel in zo’n groene bak! En nu ik dan toch bezig ben, als je een volle vuilniszak hebt neem dan je pasje mee als je hem weg gaat gooien, en zet hem niet naast de container of op een ander plekje waar je denkt dat je hem kwijt kan. Zo trof ik laatst op een rondje 3 vuilniszakken aan met hoofdzakelijk oude kleding. Helaas geen bonnetje of merkje waar de eigenaar aan opgespoord kon worden. De BOA’s van handhaving hebben gespeurd maar niets gevonden.

En eigenlijk is het te gek voor woorden dat kleding in een zak gewoon op straat gesmeten wordt terwijl er 50 meter verderop bij de ingang van de supermarkt een tweetal containers staan die voor het goede doel kleding inzamelen. En dat handgeknoopte Indiase vloerkleed van 2 bij 3 meter van zuiver scheerwol had met een wasbeurt toch ook wel iemand gelukkig kunnen maken.

Vandaag kon ik me niet langer bedwingen en ben ik in de pen geklommen om u deelgenoot te maken van mijn beslommeringen en ergernissen.

Aan de ene kant is het triest dat ik me zo moet uiten, maar ik vind dat ik het toch moet delen. Al heb ik met dit stukje maar 1 medestander gevonden, dan is dat al winst!

O ja! Haast nog een andere beschouwing vergeten te melden: wist u dat filters van filtersigaretten microplastics bevatten? Als je dus je peuk op straat gooit en de filter verdwijnt met een regenbui in de goot resp. het riool dan zal het rioolwater - na zuivering - geloosd worden op het oppervlaktewater waar natuurlijk de vissen zwemmen. Grote kans dus dat u, als u eens besluit om een visje te eten, uw eigen sigarettenpeuk gedeeltelijk opeet… Getsie!

Leo Mackenbach 

Voor deze rubriek komen slechts in aanmerking brieven waarvan de naam en het adres van de afzender bij de redactie bekend zijn. Indien gewenst, wordt de brief in de krant ondertekend met ‘naam en adres bij redactie bekend’. Plaatsing in deze kolommen geschiedt buiten verantwoordelijkheid van de redactie en hoeft dus niet in te houden dat de redactie het met de inhoud eens is.