Verhalen van een zakkenvuller

Spijkenisse - Hans Mellink heeft acht jaar in de gemeenteraad gezeten als fractievoorzitter van de SP. In zijn boek ‘Verhalen van een zakkenvuller’ vertelt hij hoe hij in de raad terecht is gekomen. 

‘Toen ik als raadslid begon, was er eigenlijk geen informatie beschikbaar over wat het werk inhoudt. Met dit boek probeer ik beginnende raadsleden wat handvatten te geven. Ook neem ik ze mee in mijn ervaringen als raadslid.’ Het boek kan tevens gezien worden als stukje politieke historie.     

Hans had nooit de ambitie om de politiek in te gaan. ‘Ik rolde er toevallig in, omdat mijn vrouw, die lid was van de SP, mij meenam naar een bijeenkomst. Tijdens die bijeenkomst had ik ook wat vragen gesteld en daarmee de aandacht getrokken van het bestuur, dat mij vroeg om me verkiesbaar te stellen. Uiteindelijk zei ik ja, maar wel met de opmerking zet mij maar op nummer 14.’ Hans kwam echter als nummer 2 op de lijst te staan.  Bij de verkiezingen haalde de Sp één zetel en omdat lijsttrekker Annemiek de Jong aangaf dat het raadswerk niet te combineren was met haar privéleven, Hans fractievoorzitter werd. ‘Omdat ik voor een landelijke partij de raad in ging, kreeg ik wel een cursus, maar pas als je daadwerkelijk zitting neemt in de raad, weet je wat het werk echt inhoudt. Ik moet Arjun van der Dussen bedanken voor zijn steun en humor tijdens de vergaderingen.’  In het boek komt die humor zo bij tijd en wijle ook terug, wat er zelfs een keer toe leidde dat de burgemeester beide heren vroeg om ook op te letten.  Even leek het erop dat Hans terug was in de schoolbanken, terwijl hij zelf les geeft op de Oude Maas.

Terugkijkend op zijn raadsperiode, vindt Hans het jammer dat de SP zo’n kleine fractie had. ‘In Nissewaard zijn best veel mensen gebaat bij een beter sociaal beleid, maar dat heeft niet geleid tot een grote aanhang voor de partij.’ Vier jaar geleden besloot de partij niet mee te doen aan de verkiezingen. ‘Je hebt veel mensen nodig om de kar te trekken en die waren er niet. Na acht jaar vond ik het ook genoeg en inmiddels ben ik zelfs geen lid meer van de SP.’ En hoewel hij als raadslid niet altijd zag dat moties/ideeën uitgevoerd werden, doet het hem goed om te zien dat zaken waartoe de SP de aanzet heeft gegeven, nu wel uitgevoerd zijn. Als voorbeeld noemt Hans de kindergemeenteraad en het afschaffen van de huurdersheffing.

De titel van het boek verwijst naar een citaat van Chris Hottentot, die ooit als steunraadslid schreef dat raadsleden zakkenvullers waren. Voor Hans reden om te reageren, terwijl hij dat meestal niet deed. ‘Je krijgt als raadslid wel betaald, maar eigenlijk is dat niet in verhouding tot het werk dat je moet doen. En bij de SP moet je je raadsvergoeding ook nog eens afdragen. Ik hield er 25% van over.’ Wie belangstelling heeft voor het boek, kan het bestellen via verhalenvaneenzakkenvuller@gmail.com.. Het boek kost € 12,95 en Hans komt het boek persoonlijk thuisbrengen.