Denk niet in hokjes en accepteer een mens zoals hij is

Spijkenisse - Nederland wordt gezien als een tolerant land, maar wie goed oplet merkt dat op sommige vlakken tolerantie ver te zoeken is. Zo is het voor veel jongeren, maar ook ouderen nog steeds moeilijk om uit de kast te komen, oftewel om uit te komen voor zijn of haar seksuele geaardheid.

‘Mensen denken nog te veel in hokjes. Accepteer gewoon dat iemand anders is’, is de oproep van de 17-jarige Dymn Kiers. ‘Vaak is het zo dat mensen schoppen tegen hetgeen ze niet kennen, maar ze zien niet wat ze daarmee aanrichten.’

Ben je een jongetje of meisje?
Dymn is geboren als Daniëlle, maar al op zeer jonge leeftijd was het voor moeder Nathalie duidelijk dat haar dochter niet geïnteresseerd was in meisjesdingen. Tijdens een Sinterklaasfeest op school werd het voor meer mensen duidelijk. Dymn wilde geen tutu met vleugeltjes, maar dinosaurussen. Die wilde ook buiten spelen en kwam onder de modder thuis.

Non-binair
Op 7-jarige leeftijd wilde Dymn weten of die ook een jongetje kon worden en of die ook met een jongetje kon trouwen. Gezien de leeftijd van Dymn ging Nathalie hier niet verder op in maar een paar jaar geleden werd er een ernstig gesprek gevoerd. ‘Ik voelde me geen meisje, maar ook geen jongen’, geeft Dymn aan. ‘Als je kijkt naar de schaal die loopt van 1 (vrouw) tot 10 (man), dan zit ik op 7,5 tot 8.’Dymn is derhalve non-binair; die identificeert zich niet volledig als mannelijk of vrouwelijk.

Inmiddels is wel het transitieproces opgestart, gezien de lange tijd dat die moet wachten. Het is ongeveer twee jaar wachten voor die langs kan komen bij de arts. Voor er ook maar iets gebeurt, moet er eerst een traject bij de psycholoog gevolgd worden. ‘Ik wil de transitie alleen uitvoeren als ik er echt van overtuigd ben dat ik een man ben, dus als ik op 10 zit.’ Dymn is nu vooral op zoek naar informatie en lotgenoten. ‘Er is heel weinig bekend, dus je zoekt naar informatie. Ben ik de enige die hiermee rondloopt? Nee, er zijn er meer maar niet iedereen durft er voor uit te komen.’ Door hun verhaal te doen, wil Dymn anderen bereiken en een helpende hand bieden. Jongeren die uit de kast komen, worden vaak gepest met alle gevolgen van dien. Om die reden houden ze het vaak voor zich dat ze een andere genderidentiteit hebben, maar ook dat heeft zijn weerslag op de fysieke en psychische gesteldheid.  ‘Je bent niet raar als je je anders voelt maar mensen geven je wel vaak dat gevoel. Ze begrijpen je niet en sluiten je buiten.’ 

Geen keuze
Het is niet makkelijk voor een non-binair persoon om naar buiten te treden, maar zoals Dymn zelfs zegt heeft die geen keuze. ‘Blijf ik me zelf verstoppen om mensen blij te maken of accepteer ik het en kies ik voor mezelf?’ Ook voor ouders is het niet makkelijk. Nathalie: ‘Je wilt dat de weg die je kind bewandelt zo glad mogelijk is. En dat is bij Dymn niet het geval. Ik vind echter dat mijn kinderen moeten doen wat hen gelukkig maakt en daarbij zal ik ze steunen.’

Infopunt
Dymn en Nathalie missen in de gemeente een plek waar LHBTIQAP jongeren terecht kunnen voor informatie en contact. ‘Het is prettiger om zaken te bespreken met gelijkgestemden. Die weten waar je het over hebt.’ Ook voor ouders is het fijn om ergens terecht te kunnen voor informatie, zeker als je met hele jonge kinderen te maken hebt die gendervragen hebben. Er is in Nissewaard wel een LHBT+ groep, maar het leeftijdsverschil maakt het voor jongeren minder aantrekkelijk om zich daarbij aan te sluiten.