Vrijwilligersgedoe. Heb jij even geluk! Wij voegen leven toe aan de laatste dagen

Naam: Tieneke Visser (48)
Woont in: Hoogvliet
Actief als: vrijwilliger palliatieve (thuis)zorg bij hospice De Waterlelie
Uren: 8 uur per week

In de serie Vrijwilligersgedoe. Heb jij even geluk! staat elke editie iemand centraal die zich inzet voor Nissewaard. Dit keer vertelt Tieneke Visser waarom zij zich al 11 jaar inzet voor een warme laatste levensfase van mensen bij hospice De Waterlelie. 

Door Jolanda Kleij

Je werkt als vrijwilliger in het hospice. Dat klinkt als een intens verdrietige plek.
‘Maar dat is het helemaal niet! Je zou er eigenlijk eens binnen moeten lopen. Het voelt er als een warm thuis. Natuurlijk is er verdriet. Maar er is ook veel vrolijkheid. Het is de laatste levensfase van de bewoners, maar dat is nog steeds gewoon leven. Juist het praten over normale, dagelijkse dingen laat je je mens voelen. In het ziekenhuis doen ze er alles aan om dagen aan je leven toe te voegen. In het hospice proberen wij juist leven aan de dagen toe te voegen.’

Hoe ben je hier terechtgekomen?
‘Ik zocht naar een vrijwilligersfunctie waarin ik er kon zijn voor mensen die dat nodig hebben. We hebben als familie zelf ook ervaren hoe fijn het is om steun te krijgen. De Waterlelie biedt mij de kans om datzelfde te kunnen geven aan andere families.’

Mooi! Wat houdt het in om hier vrijwilliger te zijn?
‘Soms betekent dat alleen maar een arm om een familielid heen slaan. Een andere keer sta ik bij iemand thuis pannenkoeken te bakken. Je kunt als vrijwilliger de bewoners van de Waterlelie ondersteunen, maar voor de mensen die liever thuisblijven, is er ook thuiszorg. Ik doe beide. Je kunt zelf je rooster bepalen, maar ingevuld is ingevuld. Mensen rekenen op je. Je werkt met zijn tweeën in dagdelen van vier uur. Er zijn dus veel vrijwilligers nodig. Er zijn er nu zo’n 80. Nieuwe vrijwilligers zijn altijd welkom. Denk niet dat je een zorgverleden moet hebben om in het hospice te kunnen werken, iedere vrijwilliger is waardevol. Samen maken we er een mooi thuis van!’

Is het vooral geven of haal je er voor jezelf ook wat uit?
‘Soms zit je gewoon een tijdje stil naast iemand. Weg uit de dagelijkse hectiek leer je veel over jezelf. Sowieso is dit werk leerzaam. Regen in je vakantie? Jammer, maar volgend jaar is er weer een nieuwe kans op mooi weer. Voor deze mensen is dat anders. Ik vind het heel bijzonder om de berusting en kracht te mogen ervaren van mensen als ze op hun kwetsbaarst zijn. Je bent hier niet om ‘dankjewel’ te horen. Laatst heb ik een reisje kunnen regelen voor een moeder en dochter, via stichting Ambulancewens. Zo’n laatste wens vervullen. Dat is alle erkenning die ik nodig heb.’

Is er in 11 jaar tijd veel veranderd?
‘De bewoners niet. Mensen die weten dat ze binnenkort overlijden, dragen geen masker. En ze prikken er ook direct doorheen als jij niet jezelf bent. Het hospice staat nu wel veel beter op de kaart. Toen ik begon, waren we af en toe dicht omdat er geen bewoners waren. Nu is er soms een wachtlijst. Vrijwilligers zijn daarbij cruciaal. Zonder hen is een hospice onbetaalbaar. En dat zou heel erg zijn. Iedereen verdient een veilige plek om afscheid te nemen van het leven. Je kan het immers maar één keer doen.’

Op 2 oktober staat Nissewaard in het teken van alle inwoners die zich in (willen) zetten voor hun stad. Reserveer een plekje voor de gratis theatervoorstelling Vrijwilligersgedoe, heb jij even geluk! in de Stoep of bekijk het volledige programma op www.vrijwilligersacademienissewaard.nl.