15 augustus 1945: Eindelijk vrij?
Algemeen 496 keer gelezenSpijkenisse - Vandaag is het 76 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog echt tot een einde kwam. ‘De poort van de Jappenkampen gingen open, geen appèl meer, niet meer tellen in het Japans en vooral geen Japans Volkslied meer.’
Op 15 augustus wordt jaarlijks niet alleen het einde van de oorlog herdacht, maar staan we ook stil bij alle slachtoffers van de oorlog tegen Japan en de Japanse bezetting van Nederlands-Indié.
Op 5 mei 1945 werd Nederland bevrijd, maar in Nederlands-Indië duurde dat nog een aantal maanden. Pas op 15 augustus 1945, kort na de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki, capituleerde Japan. Op dat moment kwam er officieel een einde aan de Tweede Wereldoorlog. Twee dagen later, op 17 augustus 1945, werd de Indonesische onafhankelijkheid uitgeroepen en was het opnieuw oorlog. Velen die Nederlands gezind waren, vluchtten naar Nederland waar zij en hun nazaten de samenleving sociaal en cultureel verrijkt hebben. Meer dan twee miljoen Nederlanders hebben een Indische familiegeschiedenis: hun voorouders zijn Chinese Indonesiërs, Molukkers, Indo’s, Totoks, Indonesiërs of een culturele mengvorm.
Zij delen allen eenzelfde geschiedenis: het verliezen van hun moederland, de oorlogservaringen in Azië en de impact van de grootschalige ontheemding en de kille ontvangst in Nederland. Ervaringen die doorwerken in volgende generaties.
Terwijl de jaarlijkse nationale herdenking in Den Haag plaatsvond, werd ook in Spijkenisse stilgestaan bij het einde van de oorlog. Bij het gedenkteken op de Lobeliastraat herdachten o.a. bewoners van Rumah Oost-West de slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog en de Bersiap. Die slachtoffers hebben er voor gezorgd dat we nu vrij zijn, gaf een spreker aan. Een vrijheid die er na de Japanse capitulatie niet was omdat jonge vrijheidsstrijders plunderend en moordend het land doortrokken en mensen de kampen weer invluchtten om veilig te zijn. Na het hijsen van de vlag en het zingen van het Wilhelmus, legde loco-burgemeester Léon Soeterboek bloemen namens het college en sprak een paar woorden.
