Oude liefde roest niet, zelfs niet na 70 jaar

Spijkenisse - De inmiddels 94-jarige Jan Butter zat destijds op de HBS in Palembang (Sumatra). Na zeven maanden school werd hij opgeroepen zijn dienstplicht te vervullen. Hij kwam in Medan terecht en waar hij inwoonde bij een sergeant. 

Die sergeant had ook een dochter en die wilde naar een feestje van haar school. Zij vroeg Jan of hij mee wilde gaan naar een HBS-feestje. Op dat feestje ontmoette Jan een klasgenootje van zijn afspraak voor een avond: Puck Handenhove.

Harten acht
Indische meisjes moesten in die tijd om zes uur thuis zijn en mochten niet alleen naar een feestje. Puck’s oudste broer was meegegaan naar het feestje, maar hij en Jan kenden elkaar van het voetballen. De moeder van Puck maakte in het begin van de verkeringstijd een bijzondere jurk voor haar dochter. Een blauwe met acht rode harten. Jan’s maten vroegen dan ook steevast naar het meisje met de harten acht.

Huwelijk
Jan vertrok van Medan naar Surabaya om daar als gedemobiliseerde een opleiding te volgen aan de technische school. Uit het oog, uit het hart. De vader van Puck werd in die tijd overgeplaatst naar Manado (Celebes). ‘Hij was wat je nu een bobo zou noemen’, vertelde Puck bij hun 60-jarig huwelijk, maar hij bezorgde Jan die toch ook naar Manado afreisde (oude liefde roest niet) een baan bij de OGEM, waardoor ze konden trouwen. Dat gebeurde op 18 april 1951.

Naar Nederland
Via Bandung kwam het gezin in Pladju terecht, een olieplaatsje in Zuid-Sumatra. Hier werken Jan en Puck beiden voor de BPM. Begin november 1959 vertrokken ze vanuit Jakarta met honderden repatrianten naar Nederland. In Nederland aangekomen, kregen ze een woning toegewezen in Sappemeer. Op het moment dat Jan een baan kreeg bij Gulf werden de dozen weer ingepakt en vertrok het gezin naar Brielle. In 1985 ging Jan met pensioen en verhuisde het echtpaar naar Spijkenisse.

Zelfstandig
Corona legt ook voor het echtpaar Butter wel zaken stil. Even knuffelen met de kinderen is er niet bij, ook niet nu Jan en Puck hun vaccinatie gehad hebben. ‘De kinderen hebben hem nog niet gehad. Wij houden ons dus zo veel mogelijk aan de regels.’ Eenmaal in de week is er hulp, maar Puck doet het meeste huishoudelijke werk nog zelf, al is ze soms best wat ongeduldig omdat het niet meer zo snel gaat als voorheen. Jan kijkt dan hoofdschuddend toe. Hij wil wel helpen, maar is niet meer zo goed ter been. ‘Onze Lieve Heer heeft de mens verkeerd geschapen’, zegt hij. ‘Als je met pensioen bent, heb je tijd om van alles te gaan doen, maar in plaats daarvan krijg je als je ouder wordt te maken met allerlei ongemakken.’ Hij vermaakt zich met het bekijken van voetbalwedstrijden en blikt regelmatig terug naar het verleden. ‘Van de echtparen met wie we naar Nederland kwamen, zijn er niet veel meer over.’ De jongste zoon en zijn vrouw wonen in Spijkenisse en springen bij als het nodig is. Verder houdt Puck via whatsapp contact met de kinderen en ook is ze regelmatig op internet te vinden. Jan heeft weinig zin om zich er in te verdiepen; als het nodig is print Puck de informatie zodat hij het gewoon op papier kan lezen.

Feest komt later
Bij het 60-jarig huwelijksfeest werd er nog een groot feest georganiseerd. ‘Toen konden ook de beentjes nog van de vloer’, blikt Puck terug. Het feest voor het 70-jarig huwelijksjubileum laat nog even op zich wachten, maar zodra het mag komt de gehele familie bij elkaar. Toch ging de dag niet ongemerkt voorbij: er was een brief en bloemen van het Koninklijk paar en burgemeester Van Oosten belde het echtpaar om zijn felicitaties door te geven en en passant ook te vragen hoe hij en zijn vrouw het zo lang vol kunnen houden. ‘Na zo’n tijd kun je hem toch niet op straat zetten’, reageerde Puck gevat. Jan hoorde het glimlachend aan.

De zon schijnt vandaag en eigenlijk wil Puck de tuin in, maar het is nog iets te koud. Zodra het warmer is, gaat ze weer aan de slag. Alleen het snoeien, dat is een klus voor zoon Richard.