Verpleegkundige in de Wijk Yvonne van der Spoel: Behoefte aan een babbeltje is meer geworden door corona

Enthousiast, sprankelende lach en glimmende ogen. Dat is het eerste wat opvalt als je verpleegkundige Yvonne ontmoet. Yvonne is 33 en sinds drie jaar werkzaam als verpleegkundige in de thuiszorg bij Careyn in Spijkenisse. Ook als Yvonne gaat spreken, valt haar gedrevenheid en de liefde op voor het vak en haar cliënten. Yvonne is moeder van twee kinderen en heeft hiervoor als verzorgende gewerkt.

Door: Annelies Vrinten

‘Verpleegkundige in de wijk, dus de wijkzorg,’ legt Yvonne uit, ‘houdt in, dat ik bij mensen thuiskom en dan met name help in hun dagelijks leven. Bijvoorbeeld met wassen en aankleden of het aanreiken van medicatie. Toch heb ik niet alleen oudere klanten. Iemand van middelbare leeftijd, die bijvoorbeeld een ongeluk heeft gehad en wondzorg nodig heeft, daar kom ik óók.’ Yvonne legt uit, dat het wel voornamelijk oudere cliënten zijn, omdat mensen die jonger zijn vaak nog een uitgebreid netwerk hebben, die iets voor hen kunnen doen. Bij ouderen is dat minder vanzelfsprekend.

Tijdelijke zorg
Careyn biedt met name tijdelijke zorg. Dat kan zijn, omdat iemand het weer zelf kan, of bijvoorbeeld wordt opgenomen, in een verpleeghuis. Wel werkt de wijkzorg met zoveel mogelijk vaste gezichten voor cliënten.

Coronaperikelen
‘Het begin van de coronacrisis was voor ons best spannend. Wij werkten niet met beschermingsmaterialen, omdat die er niet waren. Het was daardoor heel stressvol. Nu is het ook wel steeds blijven nadenken wat wel kan en wat kan niet, maar het is nu redelijk rustig in mijn wijk, omdat wij normaal gesproken veel doorstroom hebben vanuit het ziekenhuis. Alleen, omdat de reguliere zorg nu praktisch stilligt, hebben we dat niet en komen er mondjesmaat mensen bij, bijvoorbeeld omdat de familie aangeeft dat bepaalde dingen bij hun moeder niet meer lukken’.

‘En hoe is het nu met jou?’
Yvonne vertelt dat in het begin de mensen bij wie ze komt erg bang waren en in sommige gevallen hulp weigerden. ‘Sommigen zijn zo angstig, dat ze écht niet meer naar buiten gingen omdat ze dat niet durven. Mensen waren heel terughoudend, maar nu lijkt behoefte aan contact het te winnen van de angst’.

Eenzaamheid
Eenzaamheid was altijd al een groot probleem, maar in dat beginstadium van corona helemaal. Yvonne somt op: ‘De dagbesteding ging dicht, alle activiteiten werden afgelast. Mensen zaten ineens echt alleen maar thuis. Dus nu het allemaal wat langer duurt, merk je gewoon dat de behoefte aan een praatje, aan contact de overhand krijgt over angst. Mensen vragen vaak hoe het mij gaat, zodat ze nog even wat langer kunnen praten. Hoewel de behoefte om dat babbeltje er altijd al is geweest, neemt het nu wel toe, omdat er veel mensen zijn die op een dag bijna geen aanspraak hebben met anderen’.

Beeldbellen voor ouderen
Omdat Yvonne erg handig is met technische apparaten, is ze door haar leidinggevende geattendeerd op het project beeldbellen van Stichting Welzijn Ouderen. De SWO verstrekt gratis een leen-tablet, die speciaal is ingericht voor senioren. Hiermee kunnen ouderen met één druk op de knop beeldbellen, met familie, zoals hun kleinkinderen. Yvonne verwacht dat dit voor een aantal een mooie oplossing kan zijn. ‘Ik heb een aantal mensen met kinderen in het buitenland of wat verder weg en die waren enthousiast. Afleiding hebben’, zegt Yvonne, ‘is heel belangrijk. Beeldbellen met bekenden kan zo’n stukje afleiding bieden, net als lezen, een praatje met de buren en puzzelen. Het zorgt voor minder gepieker en helpt deze periode beter door te komen’.

Lijkt beeldbellen u wat? Neem dan contact op met de SWO via telefoonnummer 0181 – 69 52 55 en vraag naar Peggy Adriaanse.