Avondklok

De kogel is door de kerk, we krijgen een avondklok. Niet meer de straat op vanaf 20.30 uur tot 4.30 uur. Wat een moeite heeft het gekost om dat er door te krijgen, 2^e kamer leden buitelden over elkaar heen om het tegen te houden. En mensen hebben moeite om te bepalen wat nu wel of niet mag. Mag ik dan nog een peukie roken in de tuin of een pilsje halen in de schuur? Lijkt me wel, hoort toch bij je huis of niet soms?

Andere opmerkingen die ik zo nu en dan hoor “In de oorlog hadden we ook een avondklok, het is toch net een oorlogssituatie?” Als je op tv dan iemand hoort zeggen “als we maar geen Duitse liedjes moeten gaan zingen” begrijp je het niet. En zoiets van “de jeugd moet niet klagen, in de oorlog moesten we ook binnen blijven”. Maar hoe kan je de huidige situatie vergelijken met de 2^e wereld oorlog? Toen was er een duidelijke fysieke vijand, een die je zag lopen, hoorde praten in een andere taal, kon aanraken, kon ruiken. En een vijand die je daadwerkelijk onder bedreiging van een wapen, van de straat haalde als je ’s avonds buiten liep. Nu zien we niets, ruiken niets, voelen niets, horen niets maar het is er wel!. In die oorlog wist je dat het foute boel was als je buren werden afgevoerd, hun huisraad kort en klein geslagen werd. Je in de Hongerwinter niets te eten had, op als je mazzel had, nog wat tulpenbollen en een loslopende kat na. En als je om warm te blijven de kapot geslagen meubelen van je afgevoerde buren moest opstoken. Hoezo zitten we nu in een oorlogssituatie?

Het is een rottijd die niemand heeft zien aankomen waar we zo snel mogelijk uit moeten. Natuurlijk is het niet leuk dat basisschool kinderen thuis moeten leren. Dat die van de middelbare niet met hun vrienden kunnen chillen en dat de net begonnen student al maanden op z’n kamer er het beste van probeert te maken. Dat ouderen die hun kinderen en kleinkinderen niet kunnen of willen ontmoeten vanwege angst voor deze enge ongrijpbare ziekte. Daarom even doorbijten en blij dat de spreekwoordelijke kogel door de kerk is, beter zo dan kogels in een echte oorlog!

Fred Lorsheijd