Oogverprutser
Column 295 keer gelezenJe bent oud als je met je door hard werken ruw geworden vingers, niet op het mobiele telefoontje een tekst kunt intikken zonder meteen drie toetsen tegelijk in te drukken. De moderne jeugd heeft daar geen moeite mee, zij hebben nog ranke en pieterige vingertjes die hooguit een keer in hun neus hebben gepeuterd.
Ik gebruik een stokkie, zo kan ik ook een beetje meedoen, al blijft het behelpen zo’n pokke poetsglaasje, ik neem liever de vaste telefoon of een echt toetsenbord. Al die jonkies zitten, nou ja zitten, ze hangen meer, boven hun onafscheidelijke “oogverprutser”. Jarenlang heeft men toegewerkt naar een tv met een groot beeld, zodat het bioscoop gevoel ook in de huiskamer kwam. Lekker relaxed in de luie stoel een mooie film of live programma bekijken, met z’n allen naar slechts 1 toestel!
Nu gluurt men naar een paar centimeter beeld, vroeger zouden we het wegsmijten want dat is geen doen. Ik begrijp best dat het voor velen, en dan niet alleen jongeren, handig is hoor. Je staat er mee op, want natuurlijk neem je hem mee in bed, wij namen vaak wat anders mee, maar vooruit. Je staat er mee op, want je moet toch meteen kijken wat je hebt gemist die nacht. Op je school of je werk kun je de rest van een film afkijken, op de plee kun je op je gemakkie even een deel van een serie zien, na het doortrekken ga je verder met je ‘contacten’ te eppen en als je naar je verkering of partner gaat dan heb je misschien even een paar seconden de tijd hem of haar te spreken, want het volgende mallotige beeld gaat weer aan op het poetsglaasje. Het is echt heel erg aan het worden, jongeren leren tijdens hun ontwikkeling vaak niet meer om iets zinnigs zelf met hun handen te doen. Blokkendozen, bouwpakketten, Lego, steltlopen, een band plakken of hut bouwen, verstoppertje, met poppen spelen, de kat uitlaten of het konijn voeren, welnee ze hebben immers zo’n glaasje.
Reacties: jan@komawa.nl
