Willie Vingerhoed

Vanaf de opening, inmiddels 14 jaar geleden, is Willie Vingerhoed vrijwilligster bij hospice De Waterlelie. Twee dagdelen per week verleent ze er zorg en steun aan mensen die in hun laatste levensfase zijn en die in het hospice zullen gaan sterven.

Willie (66) werd in Rotterdam geboren en woont inmiddels alweer 44 jaar in Spijkenisse/Hekelingen. De moeder van zes kinderen volgde dertig jaar geleden de opleiding tot wijkverpleegkundige en werkte daarna gedurende 15 jaar als zodanig in Hekelingen. 'Toen ik inmiddels noodgedwongen daarmee gestopt was, las ik de oproep voor vrijwilligers van het hospice in de krant.' Willie wist gelijk dat dát iets voor haar was en reageerde.

Ze is een van de 75 vrijwilligers in het hospice, waarvan de belangrijkste taak is 'er te zijn' voor de bewoners en hun familie. Daarnaast bieden ze ondersteuning bij de zorg die wordt uitgevoerd door de verpleegkundige en worden lichte huishoudelijke werkzaamheden zoals koken, schoonmaken en verzorging van de tuin verricht. De vrijwilligers, vrouwen en mannen van verschillende leeftijden, achtergronden en beroepen, hebben voordat zij begonnen allemaal een verplichtte scholing gevolgd om goed voorbereid te zijn op de ondersteuning en begeleiding van de gasten in het hospice.

Iedere dag, ook in het weekend, zijn acht vrijwilligers verdeeld over twee dagdelen van vier uur aanwezig in het hospice, waar ruimte is voor vijf gasten. Dag en nacht is er professionele zorg. De gasten hebben ieder hun eigen kamer en badkamer maar kunnen als zij (nog) niet bedlegerig zijn en willen, ook in de gezamenlijke huiskamer en tuin verblijven. Daar is alles aanwezig om het hen zo aangenaam en comfortabel mogelijk te maken en is ruimte voor bezigheden, gezamenlijk eten, maar ook een goed gesprek. 'Dat is een wisselwerking. Al doende met de verzorging, het eten of een spelletje worden de mooiste gesprekken gevoerd. De gasten, maar ook hun familie, bespreken met ons hun angsten, gevoelens, wensen en belevenissen. Vaak heel emotioneel, maar ook een hele opluchting voor hen om erover te kunnen praten.'

Familieleden kunnen de gasten die in het hospice verblijven ook altijd bezoeken en als zij dit willen mee-eten of blijven slapen. 'De gasten ervaren het als ontlastend en geruststellend als ze hier verblijven. Vaak zijn mensen alleenstaand of rust de zorg bij hen thuis op de schouders van hun partner of kinderen. Hier wordt die zorg overgenomen en kunnen familieleden zich richten op het loslaten en naderende levenseinde van hun naasten.' Als er iemand is overleden wordt er een kaars aangestoken en wordt hij of zij verzorgd; ook een taak die door de vrijwilligers op verzoek kan worden uitgevoerd. Eens in het half jaar is er een herdenking voor de overledenen, waar familie en vrijwilligers elkaar weer kunnen ontmoeten.

Jaarlijks wordt er voor de vrijwilligers een uitje georganiseerd. 'Een bedankje voor onze inzet en toewijding. Het is fijn om gewaardeerd te worden', vertelt Willie. Ze neemt haar vrijwilligerswerk niet 'mee naar huis', maar doet het met liefde. 'Dat geeft een goed gevoel.'