Martin van Hees

Spijkenisse - Negen jaar geleden werd Martin van Hees ziek en pas twee jaar later werd er een diagnose gesteld. De hele dag thuis zitten was niets voor hem, de muren kwamen op hem af. 'Ik had het gevoel dat ik niets meer waard was.'

Omdat Martin dagen heeft dat hij niets kan, maar ook dagen dat hij, mits hij zichzelf in acht neemt, redelijk uit de voeten kan, besloot hij ter afleiding weer met zijn hobby aan de gang te gaan. 'Ik liep met mijn metaaldetector op het strand en iemand was zijn trouwring verloren. Hij vroeg of ik wilde kijken of ik hem kon vinden.' Binnen een half uur had Martin de ring gevonden. Een vriend van de gelukkige man had ook een ring verloren en ook die wist Martin terug te vinden. 'Ik heb zelf ook eens een dierbaar erfstuk verloren, dat mijn zoon terugvond met behulp van de metaaldetector, dus ik weet hoe mensen zich voelen als ze iets dierbaars kwijt zijn.'

Een vriend van Martin gaf hem het advies om een website aan te maken en mensen te helpen met het terugvinden van verloren zaken. Zo kreeg Martin de nodige vragen binnen. 'Ik vond een ring terug, een ketting etc.' Hij had er lol in en voelde zich opeens weer nuttig. Tot het moment dat het niet meer ging. 'Ik wilde graag op pad, maar mijn lichaam werkte niet mee. Toen moest ik de knop omzetten en mensen gaan zoeken die ik voldoende vertrouwde om ze op pad te sturen. Je laat immers wel mensen zoeken naar sieraden, die vaak een emotionele waarde hebben voor degenen die ze verloren zijn. Er zijn helaas mensen genoeg die met een metaaldetector op pad gaan en alles wat ze vinden plat slaan en verkopen. Dat wilde ik voorkomen.' Het lukte Martin om een leuke ploeg om zich heen te verzamelen. Het zijn er inmiddels 35, waarvan een zestal in Nissewaard.

'Op een gegeven moment hadden we in de Bernisse een ring teruggevonden en werd ik benaderd door Theo Teitsma van het AD. Na zijn publicatie over een trouwring die ik terugvond in het Grote Wiel hier in Spijkenisse, was het hek van de dam. We kregen heel veel opdrachten binnen.'

Sommige opdrachten blijven Martin altijd bij. 'Ik zag op Facebook een berichtje verschijnen van een vrouw die vertelde dat haar man terminaal was. Hij ging graag naar het strand en bij een van die bezoeken was hij tijdens het spelen met de kinderen zijn trouwring verloren.' Martin probeerde op allerlei manieren contact te krijgen omdat hij wist dat het belangrijk was dat de ring terug gevonden werd. 'Ik probeerde het via Facebook; niet alleen met een bericht aan de vrouw, maar ook naar iedereen die gereageerd had.' Op een gegeven moment besloten Martin en zijn teamleden dat het tijd voor actie was. Ze gingen naar het strand. Terwijl ze daar liepen, werd Martin gebeld door de vrouw in kwestie. 'Die was helemaal overdonderd dat we al op het strand stonden. Het mooie is dat we de ring ook terug gevonden hebben.' Martin was echter doodop en kon niet nog even naar de andere kant van het land om de ring persoonlijk af te geven. Er werd afgesproken dat hij de ring toe zou sturen. Dat liep echter even anders. 'De regionale nieuwszender had het verhaal opgepikt en bood aan om me op te halen en naar de mensen toe te brengen zodat ik de ring persoonlijk af kon geven.' Tegelijkertijd had Martin ook contact met Beau van Erven Dorens, die hem graag in RTL Summernights wilde hebben. 'Eigenlijk exclusief, maar nadat ik hem verteld had dat ik de ring zou gaan afgeven, waren we daarna nog welkom bij hem in de studio.'

Het feit dat RTL aandacht besteedde aan gevonden-verloren.nl zorgde voor nog meer opdrachten. 'Het geeft ook heel veel voldoening. Je maakt mensen immers gelukkig. En het geeft mij ook de energie om door te gaan', geeft Martin aan, al moet hij bekennen dat er ook momenten zijn dat hij de opdrachten enkel in de groepsapp plaatst en hoopt dat iemand hem oppakt omdat hij zelf de deur niet uit kan. 'Iedereen is even gedreven en staat altijd klaar om te helpen. En ze zijn ook altijd bereid om mij een hart onder de riem te steken.'

Dat laatste gebeuren op een ludieke manier. Het team wilde Martin laten weten dat ze hem door dik en dun zouden steunen en betrokken een boer in het complot. Die vertelde een dusdanig verhaal dat Martin gewoon niet stil kon zitten en het veld in wilde om te zoeken. 'Ik was echter nog zo onder de invloed van de medicijnen dat ik niet eens in de gaten had dat ze me een bepaalde richting op dirigeerde.' Bij de bekende pling vond Martin een doosje met een ring erin. In die ring hadden de teamleden het logo van gevonden-verloren laten plaatsen en Martin's initialen. 'Zelf nadat de boer zei dat ik het doosje moest openen en ik de ring zag, drong het niet helemaal tot me door. Pas toen mijn vrouw en zoon achter me bleken te staan.' Voor Martin was het best een emotioneel moment. 'Als je ziek wordt, verlies je veel vrienden. Als dan zo'n team je in allerlei omstandigheden steunt, dan is het moeilijk om je emoties niet te tonen.'

Zodra er een opdracht binnen komt, wordt er eerst gekeken naar wat er gevraagd wordt, waar het gebeurd is, hoe en hoe lang geleden. 'We kregen een paar maanden geleden de vraag of we een ring konden zoeken die iemand 49 jaar geleden verloren was bij het zwemmen. Het zwembad is al lang gesloopt en er zijn huizen gebouwd. De plek waar het grasveld destijds was is nog onbebouwd, maar je weet niet hoeveel grond er verzet is in de loop der jaren dus daar zoeken heeft geen zin. Net zo min als wanneer iemand vraagt om in de Kuip iets te zoeken. Al die stoeltjes zijn van metaal.' Soms moet er dus nee verkocht worden. Niet omdat ze niet willen zoeken, maar omdat de kans dat ze iets vinden echt veel en veel te klein is.

Er wordt niet alleen op het land gezocht, maar ook in het water. Degene die zoekt, moet wel over een waterdichte metaaldetector beschikken. 'We duiken ook indien nodig', geeft Martin aan. Zelf duikt hij het liefst op een diepte van drie tot vier meter. 'Je wilt overigens niet weten wat we tegenkomen. Er liggen hier tientallen telefoons. Aan de hand van de foto's proberen we de eigenaren te achterhalen. Ook hebben we wel eens een portemonnee gevonden met allerlei pasjes. Die is de eigenaar op komen halen; bij de telefoons krijgen we nog wel eens de vraag of we hem op willen sturen omdat mensen zich schamen voor de foto's die ze er op zetten.' Martin en zijn team kunnen veel terug vinden, maar niet alles. 'Het moet wel van metaal zijn.'

Martin had echter niet durven denken dat zijn hobby na vijf jaar zoveel teweeg gebracht zou hebben. 'Eind juni hebben we de 1000e trouwring teruggevonden. Alleen al na dat bericht kregen we 70 nieuwe opdrachten.'

Kijk voor het laatste lokale nieuws uit Nissewaard op www.grootnissewaard.nl